30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

AIM: Transection of vas deferens during inguinal hernia repair is a rare but a catastrophic complication. The treatment  option is to perform a vasovasostomy in order to obtain vas deferens continuity. The aim of this study is to evaluate the functional changes on the rat vas deferens following 3 different vasovasostomy techniques.

MATERIALS-METHOD: After taking ethical committee approval, 30 male Wistar-Albino rats were allocated randomly to 5 groups. In control group, bilateral vas deferens were harvested without further intervention while the rats in sham group underwent surgical dissection of the left sided vas deferens. Rest of the rats were subjected to transection of left sided vas deferens in the midportion. The vasovasostomy was performed either under direct vision in the macroscopic vasovasostomy group or under microscope in the microscopic vasovasostomy group. The rats in vas approximation group were subjected to a vasovasostomy technique described by Ozen et al. Bilateral vas deferens were harvested at the 3rd postoperative month for rats in sham, macroscopic vasovasostomy, microscopic vasovasostomy and vas approximation groups and electric field stimulation and exogenous drug induced responces were analysed. The contractile responses of the groups were compared with Mann Whitney U test and the p value less than 0.05 was aaccepted as statistical significance.

 RESULTS: The contractile responses of either microscopic vasovasostomy or macroscopic vasovasostomy groups were found to be similar when compared to control and sham groups. The electric field stimulation, alphe beta methylene ATP and noradrenalin responses of the vas approximation group were found to be decreased when compared to control and sham groups (p<0.05).

CONCLUSION: Not microscopic and macroscopic vasovasostomy techniques but vas approximation technique resulted in unfavorable effects on ipsilateral vas deferens motility.

AMAÇ:Her ne kadar literartürde sıklığı konusunda net bilgi bulunmasa da vas deferensin tam kat kesisi inguinal cerrahi sırasında karşılaşılabilen bir komplikasyondur ve tedavisi vazovazostomidir. Bu çalışmanın amacı vas devamlılığının farklı vazovazostomi teknikleri ile sağlanması sonrasında vas deferens motilitesinde oluşabilecek değişiklikleri değerlendirmektir. Bu amaçla daha önce tarif edilmiş 3 farklı vazovazostomi tekniği kullanılmıştır.

MATERYAL-METOD: Etik kurul onayının alınmasını takiben 30 adet erkek Wistar-Albino sıçan randomize olarak 5 gruba ayrıldı. Kontrol grubunda herhangi bir girişim yapılmaksızın bilateral vas deferensler çıkartılırken sham grubuna vas deferens disseksiyonu yapıldı. Diğer gruplarda vas deferens orta kısmından tam kat transekte edilip bir grup sıçanda mikroskopik olarak bir grupta makroskopik olarak onarıldı. Son grup sıçanlarda daha önce Özen ve arkadaşları tarafından tarif edilen vas yaklaştırma tekniği ile onarım yapıldı. Onarımı takip eden 3. ayda sham, mikroskopik vazovazostomi, makroskopik vazovazostomi ve vas yaklaştırma gruplarındaki sıçanların bilateral vas deferensleri çıkartılarak elektrik alan uyarısı ve eksojen ilaç cevapları değerlendirildi .  Sonuçların karşılaştırılmasında Mann Whitney U testi kullanıldı ve p<0.05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.

SONUÇLAR: Kontrol ve sham grupları ile karşılaştırıldıklarında mikroskopik ve makroskopik vazovazostomi gruplarında ipsilateral kasılma yanıtlarında azalma saptanmamışken vas yaklaştırma grubunda kontrol ve sham grubuna göre ipsilateral tarafta elektriksel alan uyarısı, alfa beta metilen ATP kasılma ve noradrenalin kasılma yanıtlarında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde azalma saptanmıştır (p<0.05).  

TARTIŞMA: Hem mikroskopik ve hem makroskopik vazovazostomi tekniklerine göre vas yaklaştırma tekniğinin ipsilateral vas deferens motilitesi üzerinde daha fazla olumsuz etkiye sahip olduğu görüldü.