30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

PURPOSE: We present the outcomes of 100 consecutive pediatric liver transplant patients in our center.
 

METHOD: 462 adult and pediatric liver transplants were performed at Organ Transplantation Center, Memorial Hospital, Istanbul, Turkey between Dec 2006 and Jun 2012. Of these, 100 pediatric liver transplant patients were retrospectively analyzed.
 

RESULTS: 103 liver transplantations were performed in 100 children; 53% were female, 47% were male, and mean age was 4.7 years. Biliary atresia (27%), and progressive familial intrahepatic cholestasis (18%) were the most common causes of liver disease. 90% of the cases were  living donor liver transplantation. Arterial reconstruction was performed under an operating microscope in most cases. Duct-to-duct biliary anastomosis was preferred in anatomically favorable cases. Post-operative technical complications included hepatic arterial thrombosis (3%), portal venous thrombosis or stenosis (7%), and biliary leak or stricture (12%). Mean hospital stay was 16.8 days. Mean follow-up after transplantation was 19.4 months. One-year, three-year, and five-year patient survivals were 89.2%, 89.2% and 82.8%, respectively. There were no serious post-operative complications in the living donors.
 

CONCLUSION: Living donor liver transplantation in pediatric patients is a safe alternative to deceased donor transplantation. It is becoming the most frequent treatment option of end-stage liver disease in pediatric patients in our center given the paucity of pediatric deceased donor organs.

AMAÇ: 100 karaciğer nakilli çocuk hastadan edindiğimiz deneyimi paylaşmak.

YÖNTEM: Merkezimizde Aralık 2006 ile Haziran 2012 arasında 462 karaciğer nakli gerçekleştirilmiştir. Bunların arasından 100 çocuk hasta geriye dönük olarak incelenmiştir.

BULGULAR: Toplam 100 çocukta 103 karaciğer nakli gerçekleştirildi. %53’ü kız, %47’si erkek hasta ve yaş ortalaması 4,7 yıldı. En sık nakil endikasyonları biliyer atrezi  (%27) ve progresif familyal intrahepatik kolestaz  (%18) olarak saptandı. Nakillerin %90’ı canlıdan nakildi. Olguların çok büyük kısmında arter anastomozu mikroskopla yapıldı. Safra yolu anastomozu ise uygun olgularda uç uca diğerlerinde RY anastomoz şeklinde yapıldı. Hepatik arter trombozu oranı %3, portal ven sorunları %7 ve safra yolu sorunları ise %12 olarak değerlendirildi. Nakil sonrası ortalama izlem 19,4 aydı. Bir, üç ve beş yıllık sağkalım oranları sırasıyla %89,2, %89,2 ve %82,8 olarak hesaplandı. Canlı vericilerde ameliyat sonrası ciddi sorunlarla karşılaşılmadı.

SONUÇ: Son dönem karaciğer naklinin tedavisinde, çocuk organ bağışlarının çok az olduğu durumlarda canlıdan karaciğer nakli güvenli bir tedavi seçeneği olarak ortaya çıkmaktadır.