30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Aim: Laparoscopic treatment of Morgagni Hernia (MH) gained popularity, however its safety and efficiency are not investigated in details yet. We aimed to compare the open and laparoscopic repairs of MH according to technical aspects, complications and causes of recurrences.

Patients and Methods: Between 2005 and 2012, 13 children with 16 MH repair (7 males, 6 females, 4 months-8 years) were reviewed. Three port technique was used (one for camera and two for instruments) for the laparoscopy. In case of recurrence, open surgery was carried out. Chi-square test was used for the comparison of the recurrence rate.

Results: Six patients (4 M, 2 F) had a  laparoscopic repair, and 7 cases (3 M, 4 F) an open repair. From the patients with laparoscopic repair, two had a recurrence (33%). Two patients with open repair had also a recurrence (25%). In one patient with early recurrence after laparoscopy, the suture material has been found to be defective. One patient with a connective tissue disorder had an initial failed laparoscopic surgery; the recurrence was repaired by an open access, but the hernia recurred again and a further open surgery was necessary. The cause of the recurrences of the open repairs could not be found. There was no significant difference of recurrence rates between open and laparoscopic repairs.

Conclusion: Especially in patients with connective tissue disorder, the failure rate of MH repair, either open or laparoscopic might be high. The recurrence rate does not seem to be related to surgical technic. The quality of instruments and suture materials used in the surgical treatment have utmost importance.

Amaç: MorgagniHernisinin (MH) laparoskopik tedavisi popülerlik kazanmakla birlikte güvenliği ve yetkinliği henüz ayrıntılı olarak incelenmiştir. Bu çalışmada, MH’nin açık ve laparoskopik onarımını; teknik özellikleri, komplikasyon ve nüks nedenlerine göre karşılaştırmayı amaçladık.

Hastalar ve Yöntem: 2005 ve2012 arasında, MH onarımı yapılan 13 hastada (7 erkek, 6 kız, 4 ay-8 yıl) yapılan 16 MH onarımı incelendi.Laparoskopi için üç port tekniği kullanıldı (biri kamera ve ikisi aletler için). Nüksdurumunda açık cerrahi gerçekleştirildi. Nüks oranının karşılaştırması için Ki-kare testi kullanıldı. 

Bulgular:Altı hastada (4 E, 2 K) laparoskopik, 7 olguda açık onarım yapıldı (3 E, 4 K). Laparoskopik onarım yapılanların ikisi nüks etti (% 33). Açık onarım yapılan iki hastada da nüks oluştu (% 25). Laparoskopik sonrası erken nüks olan bir hastada laparoskopi sırasında kullanılan dikiş materyalinin bozuk olduğu saptandı. Bağ dokusu hastalığı olan bir hastada ilk laparoskopik onarım nüksle sonuçlandı ve açık cerrahi ile onarıldı, ancak tekrar nüksetti ve bir kez daha da açık cerrahi yapıldı. Açık onarım uygulanan hastalardaki nüks nedenleri saptanamadı. Açık ve laparoskopik onarım nüks oranları arasında anlamlı bir fark yoktu.

Sonuç:Morgagni Hernisinin, açık veya laparoskopik onarımının başarısızlık oranı, özellikle bağ dokusu hastalığı olan hastalarda yüksek olabilir. Nüks oranı onarım tekniği ile ilgili değil gibi görünmektedir. Cerrahi tedavisinde kullanılan aletler ve dikiş materyallerinin kalitesi büyük önem taşımaktadır.