30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Aim: Pulmonary contusion is a clinical condition that is characterized by progressive inflammatory response seen after blunt chest trauma. Treatment modalities preventing lung contusion becomes important for prognosis. An experimental study was designed to evaluate the effect of dimethyl-sulfoxide (DMSO) and dexamethasone to histopathological and oxidative changes in lung parenchyma seen after pulmonary contusion.    

 Method: Twenty-four Wistar albino rats weighing 400 gr. were included in the study. Rats were allocated into control (CG, n: 6), sham (SG, n: 6), Dexamethasone (DXG, n: 6) and DMSO (DMG, n: 6) groups. After anesthetization, only lung biopsy was performed in CG. In experimental groups, blunt thoracic trauma was induced by dropping a cylindrical metal weight (0.5 kg) through a stainless steel tube onto the right hemithorax from a certain distance (0.4 m) generating an impact energy of 1.96J. In SG 1 ml physiologic serum, in DXG 1 ml dexamethasone (10 mg/kg), in DMG 1 ml DMSO (1.2 mg/ml) were injected intraperitoneally 15 min after the trauma. After 6 hours, middle lobe of right lung biopsy was performed for histopathological and oxidative injury markers (malondialdehyde- MDA, nitric oxide- NO). The results were analyzed with Kruskal Wallis test (SPSS 15.0). The p values lower than 0.05 were considered as significant.       

 Results: Histopathologically, congestion, hemorrhage, neuthrophil infiltration and endothelial-nitric oxide synthase (E-NoS) were significantly higher in SG, DXG, DMG compared to CG (p<0.05). The neuthrophil infiltration was significantly decreased in DMG compared to SG and DXG (p<0.05). E-NoS was significantly decreased in DMG compared to SG and DXG (p<0.05). Total pathological score was significantly higher in SG, DXG, DMG compared to CG, and significantly decreased in DMG compared to SG and DXG (p<0.05). Biochemically, MDA level was significantly lower in CG then DXG, and in SG then DXG, DMG (p<0.05). There was no significant difference in other parameters.

 Conclusion: DMSO prevents further injury by decreasing neuthrophil infiltration and endothelial injury in lung contusion. These results suggest that DMSO protects cells by decreasing inflammatory response.

Amaç: Akciğer kontüzyonu, künt toraks travması sonrası akciğer parankiminde ortaya çıkan ilerleyici inflamatuvar yanıtla karakterize klinik tablodur. Akciğer kontüzyonunun önlenmesi künt toraks travmasının prognozu açısından önemlidir. Kontüzyona bağlı akciğer parankiminde ortaya çıkan histopatolojik ve oksidan değişikliklere dimetilsulfoksit (DMSO) ve deksametazonun etkilerini araştırmak amacıyla deneysel bir çalışma yapılmıştır. 

Gereç/Yöntem: Çalışmada 400 gr ağırlığında 24 adet Wistar albino sıçan kullanılmıştır. Sıçanlar kontrol (KG, n: 6), sham (SG, n: 6), deksametazon (DXG, n:6) ve DMSO (DMG, n: 6) gruplarına ayrılmıştır. Anestezi sonrası KG’da sadece akciğer biyopsisi yapılmıştır. Deney gruplarında, künt toraks travması silindir metal ağırlığın (0,5 kg) paslanmaz çelik bir tüp aracılığıyla sağ hemitoraksa düşürülmesi ile yapılmıştır. Ağırlık belirli bir yükseklikten (0,4 m) bırakılarak 1.96J enerji ile çarpması sağlanmıştır. SG’da 1 ml serum fizyolojik, DXG’da 1 ml deksametazon (10mg/kg), DMG’da 1 ml DMSO (1,2 mg/ml) intraperitoneal olarak travmadan 15 dk sonra enjekte edilmiştir. 6 saatlik izlem sonrası, sağ akciğer orta lobları eksize edilmiş, histopatolojik ve biyokimyasal (malonilaldehit-MDA, nitrik oksit-NO) değerlendirme için örneklemiştir. Sonuçlar Kruskal-Wallis testi ile analiz edilmiş, 0.05’ten yüksek p değerleri anlamlı kabul edilmiştir.

 Bulgular: Histopatolojik incelemede; konjesyon, hemoraji, nötrofil infiltrasyonu ve endotel-nitrik oksit sentaz (E-NoS) SG, DXG, DMG’larında KG’na göre anlamlı derecede artmıştır (p<0.05). Nötrofil infiltrasyonu ise DMG’da SG ve DXG’na göre anlamlı derecede azalmıştır (p<0.05). E-NoS, DMG’da SG ve DXG’na göre anlamlı derecede azalmıştır (p<0.05). Total patoloji skoru SG, DXG, DMG’larında KG’na göre anlamlı derecede artmış olup DMG’da SG ve DXG’na göre anlamlı derecede azalmıştır (p<0.05). Biyokimyasal incelemede, MDA seviyesi CG’da DXG’na göre ve SG’da DXG ile DMG’na göre anlamlı derecede düşüktür (p<0.05). Diğer parametrelerde anlamlı bir fark tespit edilmemiştir.      

 Sonuç: DMSO künt toraks travmasına bağlı ortaya çıkan histopatolojik değişiklikleri nötrofil infiltrasyonunu ve endotel hasarını azaltarak engellemektedir. Bu sonuçlar DMSO’nun hücre koruyucu etkinliğini inflamatuvar yanıtı baskılayarak sağladığını düşündürmektedir.