31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Aim: The results of our patients with the diagnosis of isolated splenic injuries after blunt abdominal trauma were evaluated.

Materials and Methods: 59 patients with radiologically proven blunt splenic injury between years 2008 and 2013 were analyzed retrospectively. Mechanism of injury, type of treatment, intensive care unit stay, hospital stay, morbidity and mortality were evaluated. Patients with concomitant injury to the spleen injury were not included in this report.

Results: There were 53 (90%) male and 6 (10%) female. The most common factors that lead to splenic trauma were fall from height (n = 23), fall (n = 16), bicycle accident (n = 12), traffic accident (n = 4) and assault (n = 3)  respectively. The mean age of the patients was 8.2 ± 2.1 and the average length of hospital stay was 6.3 ± 2.8 days. At 50 patients (75%), abdominal ultrasound was requested as the first examination, and at the remaining 9 patients contrast-enhanced abdominal CT was requested because of the severity of the findings at the initial evaluation. 4 patients with grade 4-5 injuries were observed in the intensive care unit, and two of them required transfusion, while the other two undergone splenectomy. The rest of the patients were hospitalized in absolute bed rest and monitored in the clinic and 4 of these patients a need transfusion. No operation was needed in this group of patients . All patients were being discharged from the hospital after they become hemodynamically stable and ultrasound control.

Conclusion: Isolated splenic injuries in children can occur even without an additional injury. this situation must be kept in mind for the patients admitted to the emergency department and the planning of the management is recommended in this context.

Amaç: Çocuklarda künt karın travması sonrası izole dalak yaralanması tanısı alan hastalarımızdaki tedavi sonuçları değerlendirildi.

Gereç ve Yöntem:  Kliniğimizde 2008-2013 yılları arasında radyolojik olarak kanıtlanmış künt dalak travmalı 59 hasta geriye dönük olarak incelendi. Yaralanma mekanizması, tedavi şekli, yoğun bakım kalış, hastanede kalış, morbidite ve mortalite değerlendirildi.  Dalak yaralanmasına eşlik eden yaralanması olan hastalar bu incelemeye dahil edilmedi.  

Bulgular: İncelenen hastaların 53’ü (%90) erkek ve 6’sı (%10) kız idi. Dalak travmasına en sık yol açan etkenler sırasıyla yüksekten düşme (n=23), düşme (n=16), bisiklet kazası (n=12), araç dışı trafik kazası (n=4) ve darp (n=3) olarak gözlendi.  Hastaların ortalama yaşı 8.2 ± 2.1 ve ortalama hastanede kalış süreleri 6.3 ± 2.8 gün olarak saptandı. Hastaların 50’sinde (%75) ilk tetkik olarak batın USG istenmiş, kalan 9’unda ise batın bulgularının şiddeti nedeni ile ilk tetkik olarak kontrastlı abdomen BT istenmiştir. Grade 4-5 yaralanması olan 4 hasta yoğun bakım ünitesinde izlenmiştir ve 2 tanesi transfüzyon ile sağaltılmış, 2 tanesine ise splenektomi gerekmiştir. Servise yatırılan diğer hastalar monitörize olarak mutlak yatak istirahatine alınmışlar ve bu hastaların 4’üne transfüzyon ihtiyacı doğmuştur. Bu gruptaki hastalarda operasyon gereksinimi duyulmamıştır.  Tüm hastalar hemodinamik olarak stabil kaldıktan sonra kontrol USG ile taburcu edilmişlerdir.

Sonuç: Çocuklarda ek yaralanma olmadan da izole dalak travması gerçekleşebilmektedir. Çocuk acil servise başvuran hastalarda bu durumun akılda olması ve hastanın yönetiminin bu çerçevede planlanması önerilir.