EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 76
Evaluation of antioxidant efficacy of thymoquinone in an in-vivo unilateral hydronephrosis model.
E Özatman*, B Aksu*, IE Zemheri**, H Erman***, Ç Ulukaya Durakbaşa*
*Istanbul Medeniyet University Göztepe Training and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery
**Sağlık Bilimleri University Ümraniye Training and Research Hospital, Department of Pathology
***Istanbul Medeniyet University Medical School, Department of Biochemistry
Aim: Recent studiesinvestigate several pharmacological effects of the bioactive ingredient of cumin seeds, thymoquinone. It is known that oxidative stress plays a role in renal damage caused by ureteropelvic junction obstruction (UPJO). We aimed to investigate the antioxidant efficacy of thymoquinone on renal tissue in a unilateral UPJO model.
Methods: Four randomized groups out of 34 male Wistar rats were as follows: CO: given corn oil (n=8), TQ: given 40 mg/kg/day thymoquinone dissolved in 1 ml corn oil (n=8), HNCO: UPJO created and given corn oil (n=9), HNTQ: UPJO created and given thymoquinone (n=9). In experimen goups, the UP was ligated over a guide wire and the rats were sacrificed after 21 days. Levels of malonedialdehyde (MDA), superoxide dismutase (SOD), glutathione reductase (GR), total oxidants (TOL) and antioxidants (TAL), and kidney injury molecule (KIM-1) were assessed in renal tissue. Pelvic epithelial damage (PED), glomerular shrinkage and sclerosis (GSS), tubular damage (TD), interstitital edema-inflammation-fibrosis (IEIF) and vascular congestion (VC) were histologically evaluated.
Results:Macroscopic hydronephrosis developed in all UPJO kidneys. Biochemically, wet tissue and protein MDA, SOD, GR, TAL, TOL and KIM1 levels and histologically PED, GSSS, TD, IEIF and VC levels were statistically different between UPJO groups (HNCO and HNTQ) and control (CO and TQ) groups (p<0.05). Thymoquinone showed positive effects on GSS and IEIF when HNCO and HNTQ are compared (p<0.05). However, thymoquinone did not alter the results obtained in MDA, SOD, GR, TOL, TAL, PED, TD or VC when compared to corn oil (p>0.05). KIM-1 value obtained in HNTQ group was lower than HNCO group (p<0.001).
Conclusion:UPJO can cause progressive renal damage. The literature data is increasing about the positive effects of thymoquinone on renal damage in several models including UPJO. The present study showed thymoquinone has a positive impact in oxidative renal damage as shown by reduced KIM-1 which is an efficient marker to show renal damage. Thymoquinone should be regarded as partially effective in the model used in this study when all parameters are taken into account.
İn-vivo oluşturulan tek taraflı hidronefroz modelinde timokinonun antioksidan etkinliğinin incelenmesi
E Özatman*, B Aksu*, IE Zemheri**, H Erman***, Ç Ulukaya Durakbaşa*
*İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
**Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Tıbbi Patoloji Anabilim Dalı
***İstanbul Medeniyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı
Amaç: Güncel çalışmalarda çörekotunun ana biyoaktif içeriği olan timokinon’un çeşitli farmakolojik etkileri araştırılmaktadır. Oksidatif stresin ÜP bileşke obtrüksiyonunda (ÜPBÖ) gelişen böbrek hasarına katkıda bulunduğu bilinir. Deneysel bir modelde, timokinonun böbrek dokusunda antioksidan etkinliğini incelendi.
Yöntem: 34 erkek Wistar sıçan 4 randomize gruba ayrıldı. MY: Mısır yağı verildi (n=8), TK: Timokinon 1 ml mısır yağında çözülerek 40 mg/kg/gün verildi (n=8), HNMY: ÜPBO uygulanarak mısır yağı verildi (n=9), HNTK: ÜPBO uygulanarak timokinon verildi (n=9). Çalışma gruplarında, sol ÜPB kılavuz tel üzerinden bağlandı ve 21 gün sonunda sıçanlar sakrifiye edildi. Böbrek dokularında malondialdehit (MDA), süperoksit dismutaz (SOD), glutatyon redüktaz (GR), total oksidan-antioksidan (TAS ve TOS) ve KIM-1 (böbrek hasar molekülü) çalışıldı. Histolopatolojide, pelvisin epitelyum hasarı (PEH), glomerüler büzüşme ve skleroz (GBS), tübül hasarı (TH), interstisyel ödem-inflamasyon- fibrozis (İÖFİ) ve damar konjesyonu (DK) değerlendirildi.
Bulgular: Böbreklerin tamamında makroskopik hidronefrozis gelişti. Biyokimyasal açıdan yaş doku ve protein başına MDA, SOD, GR, TAS, TOS, KIM-1 düzeyleri ve histopatolojik açıdan PEH, GSB, TH, İÖFİ ve DK değerleri ÜPBO oluşturulan gruplarda (HNTK ve HNMY) kontrol gruplarına (MY ve TK) göre farklılık gösterdi (p<0,05). HNMY ile HNTK kendi arasında karşılaştırıldığında, timokinonun GSB ve İÖFİ üzerinde olumlu etkileri olduğu bulundu (p<0,05). Ancak, MDA, SOD, GR, TAS, TOS, PEH, TH, DK seviyelerinde timokinonun mısır yağına üstünlüğü görülmedi (p>0,05). HNTK grubunda elde edilen KIM-1 değeri HNMY grubuna göre anlamlı düşüktü (p<0,001).
Sonuç: ÜPBO ilerleyici böbrek hasarı oluşturabilir. UPBÖ dahil olmak üzere çeşitli böbrek hasarı modellerinde timokinonun olumlu etkinliği bulunan bir ajan olduğuna dair çalışmalar vardır. Bu çalışmada böbrek hasarını değerlendirmede etkili bir belirteç olan KIM-1 ile timokinonun antioksidan etkinliği olduğunu destekleyici sonuç elde edildi. Diğer parametrelerde elde edilen sonuçlar göz önüne alındığında, timokinonun kullanılan modelde kısmen olumlu etkinliğinin olduğu söylenebilir.