EN
TÜRKÇE
Poster - 157
The effect of osthol on testicular testis ischemia reperfusion injury
OH Kocaman*, T Günendi*, ME Dörterler*, Ü Yavuz**, N Yumuşak***, İ Koyuncu****, T Akkuş*****, Ç Çebi Şen******, ME Boleken*
*Harran University Medical Faculty, Pediatric Surgery Department Sanliurfa/Turkey
**harran university, veterinary faculty, surgery department
***harran university, veterinary faculty, pathology department
****harran university, mediical faculty, biochemistry department
*****Harran University, Faculty of Veterinary Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology
******Harran university, veterinary faculty, andrology department
Introduction:
Testicular torsion is a disease requiring immediate surgical intervention that results in testicular loss if not diagnosed and treated in time. Although reperfusion is necessary for survival of testicular cells and tissues, it is associated with the production of reactive oxygen species (ROS) and reactive nitrogen species (RNS), which induce a series of events that cause testicular ischemia / reperfusion (I / R) damage.
The aim of our study was to investigate the effects of osthole, a natural coumarin derivative, on testicular I / R injury.
Materials and methods:
A total of 4 groups were formed with 7 rats per group. Group 1 (sham operation group): Group 2 (I / R group): right testis torsioned 720 ° clockwise. After 3 hours, detorsion was performed. Group 3 (I / R + pre-op osthole): the right testis was torsioned at 720 ° clockwise, and an intraperitoneal dose of 20 mg / kg was administered half an hour before detorsion. Group 4 (I / R + pre-op and post-op osthole): the right testis was torsioned 720 ° clockwise, half an hour before detorsion and half an hour after detorsion, followed by an intraperitoneal dose of 20 mg / kg.
Results:
There was a significant difference in the biochemical parameters studied in rat serum in terms of oxidative stress marker, 8OH-Dehydrogenase, GSH, IL-6, MDA, NRF2 and SOD levels in osthole groups (p <0.05). In immunohistochemical study, it was observed that tissue damage was less in osthole groups. GSH, SOD, Cas-3 and TUNEL values were significantly different in group 4 compared to group 3.
Discussion:
We found that osthol reduces oxidative damage by inhibiting mitochondrial DNA damage. We think that oxidative damage will decrease significantly in long-term use.
Deneysel testis testis iskemi reperfüzyon hasarı üzerine osthol’ün etkisi
OH Kocaman*, T Günendi*, ME Dörterler*, Ü Yavuz**, N Yumuşak***, İ Koyuncu****, T Akkuş*****, Ç Çebi Şen******, ME Boleken*
*Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Şanlıurfa,Türkiye
**harran üniversitesi, veteriner fakültesi, veterinerlik cerrahisi anabilim dalı
***harran üniversitesi, veteriner fakültesi, veterinerlik cerrahisi anabilim dalı
****harran üniversitesi tıp fakültesi, biyokimya anabilim dalı
*****harran universitesi, veterinerlik fakültesi, doğum ve jinekoloji anabilim dalı
******harran üniversitesi, veterinerlik fakültesi, androloji ananilim dalı
Giriş:
Testis torsiyonu zamanında tanı konulup tedavi edilmediği takdirde testis kaybıyla sonuçlanan acil cerrahi girişim gerektiren bir hastalıktır. Her ne kadar reperfüzyon, testis hücrelerinin ve dokularının hayatta kalması için gerekli olsa da, testiküler iskemi / reperfüzyon (I / R) hasarına neden olan olaylar dizisini indükleyen reaktif oksijen türleri (ROS) ve reaktif azot türleri (RNS) üretimi ile ilişkilidir
Çalışmamızın amacı doğal bir kumarin derivesi olan osthole’ün testiküler I/R hasarı üzerine etkilerini incelemektir.
Materyal ve metod:
Her grupta 7 sıçan olacak şekilde toplam 4 grup oluşturuldu. Grup 1 (sham operasyon grubu): Grup 2 (I/R grubu): sağ testis saat yönünde 720° torsiiyone edildi. 3 saat sonra detorsiyon yapıldı. Grup 3 (I/R+pre-op osthole): sağ testis saat yönünde 720° torsiiyone edildi, detorsiyondan yarım saat önce intraperitoneal 20 mg/kg dozunda osthole yapıldı. Grup 4 (I/R+pre-op ve post-op osthole): sağ testis saat yönünde 720° torsiiyone edildi, detorsiyondan yarım saat önce ve detorsiyondan yarım saat sonra tekrardan intraperitoneal 20 mg/kg dozunda osthole yapıldı.
Sonuçlar:
Rat serumunda çalışılan biyokimyasal parametrelerde oksidatif stres belirteci olan 8OH-Dehidrojenaz, GSH, IL-6, MDA, NRF2 ve SOD değerleri açısından osthole verilen gruplarda anlamlı fark saptandı (p<0,05). İmmunohistokimyasal çalışmada ise osthole verilen gruplarda doku hasarın daha az olduğu gözlemlendi. Grup 4’te GSH, SOD, Cas-3 ve TUNEL değerlerinde grup 3’e göre anlamlı fark saptandı.
Tartışma:
Yaptığımız çalışmada osthol’ün mitokondriyal dna hasarını inhibe ederek oksidatif hasarı azalttığını saptadık. Uzun süreli kullanımda oksidatif hasarın çok daha belirgin biçimde düşeceğini düşünmekteyiz.