9. National Pediatric Urology Congress

M Küçükaydın

Memorial Kayseri Hospital

Objective: To present Laparoscopic Psoas Hitch and ureteral reimplantation in two patients with shortened ureters and a small bladder patient. 
Case 1- A 4-year-old male patient, at age of 2 years, underwent ureteral tapering and ureterovesical reimplantation because of ureterovesical stenosis. Following operation, due to obstruction of the left ureter, end ureterostomy was performed. Case 2- A 3-year-old male patient, in newborn period, end ureterostomy was performed due to left hydroureteronephrosis, with time patient's hydroureteronephrosis was reduced, but bladder capacity was not increased (about 60-70 ml).

Case 3- A 10-year-old male patient was reimplanted with a right uretero-vesical (UV) stenosis at  age of 2 years and then underwent a second operation, then dilated and placed on a DJ catheter. In the examinations, stricture was detected in the lower end of the ureter (4 cm).
Methods: We used three 5 mm trocars and 45º optics. Distal ureterectotomy was performed with saving bloodstream. The bladder was released and psoas Hitch was performed with silk sutures. The detrusor muscle was cut (3-4 cm) and mucosa was opened from the anterior of  bladder. Ureteroneosistostomy was performed with interrupted sutures and double J catheters were placed. The detrusor muscle was closed with 4/0 Vicryl® over the ureter. The Foley catheter was placed into bladder and the port locations were closed with 3/0 Vicryl® and 5/0 Tegmon®. 
Results: The postoperative periods of the patients were uneventful. Oral feeding was started first day postoperatively. Thirth day catheters were removed. Treatment of oxybutynin (Uropan®) started in the small bladder’s patient. The bladder capacity in the small bladder’s patient increased to 150 ml after 2 months. 
Conclusion: We think that laparoscopic Psoas Hitch and ureteral reimplantation in shortened ureters or small bladder’s patients are likely to be successful and preferable approach. 

M Küçükaydın

Memorial Kayseri Hastanesi

Amaç: Kısalmış üreteri olan iki hasta ve küçük mesanesi olan bir hastada, Laparoskopik Psoas Hitch ve üreteral reimplantasyon’u sunmak.
Olgu 1- Dört yaşında erkek hasta, iki yaşında iken sol üreterovezikal darlık nedeni ile üreteral ‘’tapering’’ ve üreterovezikal reimplantasyon yapılmış. Hastanın sol taraf üreterinde obstrüksiyon gelişmesi üzerine uç üreterostomi yapılmış. Geçen zaman içerisinde hastanın hidroüreteronefrozu gerilemiş.

Olgu 2- Üç yaşında erkek hasta, yeni doğan döneminde, sol hidroüreteronefroz nedeni ile uç üreterostomi açılmış, zaman içerisinde hastanın hidroüreteronefrozu gerilemiş, fakat mesane kapasitesi artmamış (yaklaşık 60-70 ml).

Olgu 3- On yaşında erkek hasta, iki yaşında iken sağ üretero-vezikal (UV) darlık nedeni ile reimplantasyon yapılmış, anastomoz hattında kaçak olmuş,ikinci bir ameliyat geçirmiş, daha sonra dilatasyon yapılıp, DJ kateter konulmuş. Yapılan tetkiklerinde, üreter alt ucunda darlık (4cm), proksimalde hidroüreteronefroz gelişmiş.

Metod: Laparoskopik işlemler 3 adet 5 mm trokar ve 45º optikle yapıldı. Üreterler damarlarına zarar verilmeden diseke edilip, distal üreteroktomi yapıldı. Mesane serbestleştirilip,ileo-psoas adelesinin üzeri açıldı ve ipek sütürlerle Psoas Hitch işlemi yapıldı. Detrüsor adelesi, mukoza açılmadan, kesildi (3-4 cm). Mesane ön yüzünden mukoza açıldı. Tek tek sütürlerle üreteroneosistomi yapılıp, çift J kateteri konuldu. Detrüsor adelesi tek tek 4/0 Vicryl® ile üreter üzerinden kapatıldı. Mesaneye Foley kateter konulup, port  yerleri 3/0 Vicryl® ve 5/0 Tegmon® ile kapatıldı. 
Bulgular: Hastaların ameliyat sonrası dönemleri sorunsuz geçti.  Postoperatif 1.gün oral beslenmeye geçildi. Üçüncü gün kateterleri çıkarılıp, tabucu edildi. Mesanesi küçük olan hastada oksibutinin (Üropan ®) tedavisine başlandı. Hastaların çift  J kateterleri 6 hafta sonra  çıkarıldı. Mesanesi küçük olan hastanın mesane kapasitesi 2 ay sonra 150 ml oldu.
Sonuç: Kısalmış üreterleri veya küçük mesanesi olan hastalarda Laparoskopik Psoas Hitch ve üreteral reimplantasyonun, başarı ihtimali yüksek, tercih edilebilir bir yaklaşım şekli olduğunu düşünüyoruz.