EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 4
10 YEARS EXPERIENCE IN CARE OF PATIENTS WITH ESOPHAGEAL ATRESIA
M Baz, S Demirezen, , G Karagüzel, M Melikoğlu
INTRODUCTION:
While the number of patients admitted to our clinic with esophageal atresia (EA) is rising in time, number of caregivers and their experience is expanding as well. Hence the clinical data of newborns treated for EA is evaluated with the aim to demonstrate whether improved care facilities have an effect on survival in these patients.
MATERIAL AND METHOD:
A retrospective evaluation of patient files treated for EA between January 2000 and March 2011 was performed. Following parameters were recorded: Age group of mothers, pregnancy week, age of gestation, presence of consanguineous marriages, sex distribution, history of polyhydramnios. birth weight, day of surgery, day when feeding was initiated, day of full oral feeding, day of discharge and cause of death where appropriate.
RESULTS:
A total of 81 newborns were operated on, 5 with isolated EA (6,1%), 78 with EA + TEF (96,2%). Of the 49 male and 32 female newborns 12 came from consanguineous marriages. 27 mothers had history of polyhydramnios during pregnancy, in 32 maternal age was over 30 years. 6 of the patients were twins and premature, 33 had low birth weight, Duration of pregnancy below 37 weeks were recorded in 21, 9 had anal atresia, 11 gastrostomies and 5 jejunstomies were performed, infantil hypertrophic pyloric stenosis was observed in two. Mortality was recorded in 13 newborns (16%),
CONCLUSION:
Looking at mortality figures in different time intervals showed that 7 of 24 patients (29,1%) who underwent surgery between 2000 and 2005 died, while only 6 of 57 patients (%10,5) died between 2006 and March 2011.An increase in the number and working experience of pediatric surgical ward nurses combined with increased susceptibility in the care of these patients is considered as an important factor for improved survival.
SON 10 YILLIK ÖZOFAGUS ATREZİSİ OLGULARIMZIN İNCELENMESİ
M Baz, S Demirezen, , G Karagüzel, M Melikoğlu
GİRİŞ ve AMAÇ:
Özofagus atrezisi (ÖA) tanısıyla kliniğimize gönderilen yenidoğanların sayısı gün geçtikçe artış gösterirken eş zamanlı olarak bakım olanakları ve deneyim de artmaktadır. Bu çalışmada öncelikle oluşan olumlu çalışma ortamının sağ kalım üzerine etkisini araştırmak amacı retrospektif olarak ÖA nedeniyle tedavi edilen yenidoğanların ozellikleri incelenmiştir.
GEREÇ ve YÖNTEM:
Ocak 2000 ile Mart 2011 yılları arasında kliniğimizde tedavi edilen hastaların dosyaları incelenerek, en çok hangi yaş grubundaki annelerde görüldüğü, gebelik haftası ve akraba evliliğinin olup olmadığı, hangi cinsiyette daha sık görüldüğü, polihidramnios öyküsü, doğum kilosu, kaçıncı gün ameliyat edildiği, kaçıncı gün beslenmeye başladığı, kaçıncı gün oral beslenmeye geçildiği, kaçıncı gün taburcu edildiği ve kaybedilen hastaların ölüm nedenleri saptanmıştır.
BULGULAR:
Toplam 81 yenidoğan ÖA nedeniyle ameliyat edilmiş olup, bunlardan 5’i izole ÖA (%6,1), 78’i ÖA+TÖF’lidir (%96,2). Bu yenidoğanlardan 49’u erkek, 32’si kız olup, 12’sinde akraba evliliği bulunduğu, 27’sinde gebelikte polihidroamnios öyküsünün bulunduğu, 32’sinde anne yaşının 30 yaş üzeri olduğu, 6’sınde ikiz eşi ve prematüre, 33’ünün düşük doğum ağırlıklı, 21’inin 37 haftanın altında gebelik, 9’unun anal atrezili oldukları, 11’ine gastrostomi, 5’ine jejunostomi yapıldığı ve 2’sinde infantil hipertrofik pilor stenozu geliştiği saptanmıştır. Toplam 13 olgu (%16) ameliyat sonrası dönemde kaybedilmiştir.
SONUÇ:
Mortalite değişik zaman dilimlerinde incelendiğinde 2000 - 2005 yılları arasında 24 hastadan 7’sinin (%29,1), 2006 - Mart 2011 arasında ise 57 hastadan 6’sının (%10,5) kaybedildiği dikkat çekmektedir. Son yıllarda klinik hemşirelerinin, gerek çalışan sayısı olarak artması, gerekse bilgi ve deneyim kazanımları ve ÖA olgularda hemşirelik bakımındaki artan duyarlılıkları bu hastaların morbidite ve mortalitesinde azalma ile ilişkili olabileceği düşünülmüştür.