17th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Nurses Association

...

Giriş: Kısa barsak sendromu, masif barsak rezeksiyonuna bağlı geçiş zamanının kısalması ve sindirim fonksiyonlarının yerine getirilememesi ile seyreden, yaşam kalitesini düşüren kronik bir hastalıktır. Çocuk cerrahisi kliniklerinde değişik yaş guruplarında daha çok da yeni doğanlarda kısa barsak olgularıyla karşılaşılmaktadır. Burada çocuk cerrahisi üst yaş sınırında karşılaştığımız bir kısa barsak olgusu ve hemşirelik bakımı sunulmuştur

Olgu Sunumu: Down sendromlu 17 yaşında erkek hasta akut batın, metabolik asidoz  ve septik şok tablosuyla başvuran hasta çocuk cerrahisi kliniğine yatırılarak acil şartlarda ameliyata alındı. Eksplorasyonda yaygın barsak iskemisi görüldü fakat rezeksiyon sınırları net olmadığı için ameliyat sonlandırılıp, 24 saat sonra tekrar ameliyat edilerek 90 cm jejenum yerinde bırakılarak kalan ileum ve rektuma kadar olan kolon rezeke edildi ve jejunostomi açıldı.Postop 65 gün yoğun bakımda takip edilen hasta çocuk cerrahisi kliniğine transfer edildi. Bu süre yara açılması, intestinal fistül, brid ileus, ve gastrostomi gibi sebeblerle 7 kez cerrahi işlem geçirdi.

Uzun süre oral beslenemeyen hastaya periferik damar yolu yerine önce iki kez tünelli kateter yerleştirerek TPN ile beslendi. Ancak kalan barsak mukozasının da kalitesizliği nedeniyle yeterli beslenme sağlanamayınca  önce mideyi hem drene edebilmek hem de infüzyon ile besleyebilmek amaçlı gastrostomi yapıldı fakat enteral beslenme sağlanamayınca bu kez port kateter yerleştirilerek TPN beslenmesi sürdürüldü.  Hastanın ayağa kalkması sorun olduğundan idrar için prezervatif sondaya geçildi. Uzun süre yatış nedeniyle eklem kontaktürü gelişen hastaya fizik tedavi başlandı. Yatak yaralarını engellemek için havalı yatak kullanıldı. Bu süreçte ostomiden ciddi sıvı kaybı oldu ve bunlar dikkatli kaydedilip yerine konuldu. Üç kez ciddi sepsis atakları geçiren hasta enfeksiyon kliniği takibinde yoğun antibiyoterapi kullandı. Hastaya yattığı süre içinde 342 adet  kan tetkiki ve 97 adet kan ve kan ürünü transfüzyonu yapıldı. Hasta şu anda Home TPN ve evde bakım hizmetleri için hazırlanmaktadır.

Sonuç: Kronik hastaların uzun hastane yatışlarında hemşirelik hizmetleri daha önemli hale gelmektedir. Hastamızım dört aylık yatış periyodu kendisi için olduğu kadar aile için de yıpratıcı bir süreçtir. Ailesi ile iyi bir diyaloğu olan down sendromlu hasta ile başlangıçta iletişim kurulması, ağrılı işlemler için ikna edilmesi zor olmasına rağmen çevresindeki hemşirelerin şefkatli yaklaşımı ve onları kendi ailesinden biri gibi görmeye başlamasıyla  bu iletişim sorunları çözülmüştür. Burada sadece hasta ile olan iletişim değil ailenin de olumlu yaklaşımı bu tür sorunların çözümünde büyük katkı sağlamıştır.