30th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

AIM: Surgicel® is a sterile absorbable material used to obtain local haemostasis. Its existence at surgical sites is troublesome for both radiologists and surgeons as it interferes with the radiological images of postoperative complications. The aim of this study is to demonstrate postoperative appearances of Surgicel® located intraperitoneally and retroperitoneally by consecutive scans.

MATERIALS-METHOD: Twelve Guinea pigs were allocated to two groups. Surgicel® pieces were placed adjacent to the liver and kidney in intraperitoneal group (n=6) and retroperitoneal group (n=6), respectively. Animals were scanned postoperatively.

RESULTS: The density and intensity of Surgicel® were compared with paravertebral muscles, fat tissue, liver and renal cortex. All retroperitoneal haemostats were hypointense comparing to all of these tissues at T1W images while all were hyperintense comparing to muscles, 5 were hyperintense comparing to liver and 5 were hypointense comparing to fat tissue and renal cortex at T2W images. All intraperitoneal haemostats were hypointense comparing to liver, fat tissue, and renal cortex at T1W images and hyperintense comparing to muscles, liver and renal cortex at T2W images.

On CT scans, all retroperitoneal haemostats were hyperdense comparing to fat tissue and 4 were hypodense comparing to liver and muscles. All intraperitoneal haemostats were hypodense to muscles and liver while 5 were isodense to fat tissue and hypodense to renal cortex.

CONCLUSION: Surgicel® located at different anatomical spaces could appear radiologically apart. Considering surgical site and anatomical spaces while evaluating postoperative changes with the knowledge of Surgicel® could help clinicians to comment on the situation.

AMAÇ: Surgicel^® lokal hemostazı sağlamaya yarayan steril emilebilir bir materyaldir. Cerrahi alanlarda varlığı radyolojik olarak pekçok postoperatif komplikasyonla karışabilecek görüntüler verebildiği için hem radyolog hem de cerrah için sıkıntı yaratmaktadır. Bu çalışmanın amacı intraperitoneal ve retroperitoneal alanlara yerleştirilmiş Surgicel'in postoperatif görüntülerinin ardışık olarak bilgisayarlı tomografi (BT) ve manyetik rezonans görüntüleme yöntemleri ile değerlendirilmesidir.

MATERYAL-METOD: Etik kurul onayının alınmasını takiben 12 adet kobay 2 gruba ayrıldı. İlk grupta kobayların karaciğer dokusuna Surgicel suture edilerek bırakıldı. ikinci grupta kobayların retroperitoneal alanda böbrek komşuluğuna Surgicel bırakıldı. Hayvanlar işlemi takip eden 1,4,7,10,ve 14. günlerde her 2 radyolojik yöntemle tarandı.   

SONUÇLAR: Surgicel'in dansitesi ve intensitesi komşu paravertebral kaslar, yağ dokusu, karaciğer ve renal korteks ile karşılaştırıldı. Retroperitona yerleştirilen tüm hemostatların T1W görüntülerde tüm dokularla karşılaştıldığında hipointens olduğu, T2W görüntülerde ise hepsinin kaslarla karşılaştırıldığında hiperintens, beşinin karaciğerle karşılaştırıldığında hiperintens, beşinin yağ dokuya ve renal kortekse göre hipointense olduğu izlendi.  İntraperitoneal olarak yerleştirilen tüm hemostatların T1W görüntülerde karaciğer, yağ doku ve renal korteksle karşılaştıldığında hipointens olduğu, T2W görüntülerde ise karaciğer, kaslar ve renal kortekse göre hiperintens olduğu izlendi. 

BT incelemesinde tüm retroperitoneal hemostatların yağ dokuyla karşılaştırıldığında hiperdens, dördünün ise karaciğer ve kaslarla karşılaştırıldığında hipodens olduğu görüldü. Tüm intraperitoneal hemostatlar ise karaciğer ve kaslarla karşılaştıldığında hipodens iken 5 tanesi yağ doku ile izodens ve renal korteksle karşılaştırıldığına hipodens olduğu izlendi. 

TARTIŞMA: Karın içinde farklı bölgelere yerleştirilen Surgicel'ler radyolojik olarak farklı görüntüler verebilir. Postoperatif değerlendirme yaparken Surgicel'in yerleştirildiği cerrahi alanın ve anatomik boşluğun dikkate alınması klinisyenlere durum ile ilgili daha rahat yorum yapabilme imkanı verecektir.