31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

OBJECTIVE: The most common cause of gastrointestinal obstruction in the newborn is intestinal atresia. In this study,the effect of the distribution of intestinal atresiaandthe presence of additional anomalies to the mortality and morbidity in patients is investigated.
MATERIALS AND METHODS:Patients who underwent surgeryfor intestinal atresia, includingtheyears of 2002-2012 were reviewed retrospectively. Demographic data, thelocalization of atresia, additionalanomalies, complications, and mortality rates evaluated.
RESULTS:Therewere54 patients in total. 26 of them (48%) males and 28 (52%) were female. 49 of them were neonatal and average age of 5 ± 4.7 (1-23) days. The remaining 5 patients were not newborn and the median age of them were 5.5 months (53 days-121 months). Two of these patients had duodenal diaphragm,two of them had ilealdiaphragm, andone of them hadpreduodenalportal vein. Mean birth weight of newborns was 2488 ± 597 gram(680-3330). The 37 of the patients whose recorded information was in hand were premature infants. The 10 of 42 (23%)  patients whose detailed log files are accessiblediagnosed antenatal. In 19 (45%) additional anomalies were present in 8 (19%) had more than one additional anomaly. 16 of theduodenalatresia (69%), 3 of theileal atresia (15%) had additional anomalies (Table 1).

Table 1:Atresiaplacementandaccompanied anomalies

	Number of Patients	Additional Anomaly	Number of Anomaly	Gender
Duodenal				Girl	Boy
Duodenal Atresia	8	Cardiac	2	4	2
		Down Syndrome	3
		Malrotation	3
		Eosephageal atresia	1
		Anal atresia	1
		Bilier atresia	1
Annüler Pankreas	8	Cardiac	5	2	5
		Down Syndrome	4
		Malrotation	3
		Unilateral renal agenesia	1
		Hypospadias	1
Duodenal Diaphragm	5	Cardiac	1	0	1
		Down Syndrome	1
		Malrotation	1
		Eosephageal atresia	1
Preduodenal Portal Vein	2	Cardiac	1	0	2
		Malrotation	1
		Situs inversus abdominalis	1
Total	23		32	6	10
Jejunoileal
İleal atresia	17	Cardiac	1	0	1
Jejunal atresia	12	Kolon atrezisi	2	2	0
İleal Diaphragm	2		0	0	0
Total	31		3	2	1
Grand Total	54		35	19

9( 56%)  of  16 (19%) patients who had developed complications, had additional anomalies; 6 of them were premature(37%). 9 of thecomplicationswerenosocomialinfections, 4 of themwerwadhesionileus, 2 of themwereanastomoticdehiscence 1 wasanastomoticstricture. Postoperatively, 8 patients (15%) died. 3 of them with more than one, the 5 of them had (62%) additional anomaly (2 cardiacabnormalities, 2 malrotation, a colonicatresia, a esophagealatresia, arenalagenesis,an  analatresiaanda Down syndrome).

CONCLUSION:Inaccordancewith the literature, the most common concomitant cardiac abnormalities were malformations and Down's Syndrome. In parallel with the formation of duodenal pathologies in the early stages of embryological period, they had a close relation with  additional  anomalies and it is detected that prematurity concomitant more frequently. Higher rates of mortality and morbidity in patients with additional anomalies were observed. The high rate of sepsis was thought to be due to increased translocation of bacteria in thebowelatresia. Partial obstruction was present in all patients with a late diagnosis.

AMAÇ: İntestinal atreziler yenidoğanda gastrointestinal obstrüksüyonun en sık nedenidir. Bu çalışmada intestinal atrezilerin dağılımı ve ek anomali varlığının hastalarda morbidite mortaliteye etkisi incelendi.

GEREÇ VE YÖNTEM: 2002-2012 yılları dahil intestinal atrezi nedeniyle ameliyat edilen hastalar geriye dönük olarak tarandı. Demografik veri, atrezi lokalizasyonu, ek anomaliler, komplikasyon ve mortalite oranları değerlendirildi.

BULGULAR: Toplam 54 hasta vardı. Bunların 26’sı (% 48) erkek, 28’i (% 52) kızdı. 49 hasta yenidoğandı ve ortalama yaşları 5±4.7 (1-23) gündü. Kalan 5 hasta yenidoğan değildi ve ortanca yaşları 5,5 aydı (53 gün-121 ay). Bu hastaların 2’si duodenal diyafram, 2’si ileal diyafram, biri preduodenal portal vendi. Yenidoğanların ortalama doğum ağırlığı 2488±597 gram (680-3330) idi. Doğum bilgileri kayıtlı olan 37 hastanın 12’si (% 32) prematüreydi. Ayrıntılı dosya kaydına ulaşılabilen 42 hastanın 10’u (% 23) antenatal tanılıydı. 19’unda (% 45) ek anomali mevcuttu, 8’inde (% 19) birden fazla ek anomali vardı. Duodenal atrezilerin 16’sında (% 69), ileal atrezilerin 3’ünde (% 15) ek anomali mevcuttu (Tablo 1).

Tablo 1: Atrezi yerleşimi ve eşlik eden ek anomaliler

	Hasta Sayısı	Ek Anomali	Anomali Sayısı	Cinsiyet
Duodenal				Kız	Erkek
Duodenal Atrezi	8	Kardiyak	2	4	2
		Down Sendromu	3
		Malrotasyon	3
		Özofagus atrezisi	1
		Anal atrezi	1
		Safra yolları atrezisi	1
Annüler Pankreas	8	Kardiyak	5	2	5
		Down Sendromu	4
		Malrotasyon	3
		Unilateral renal agenezi	1
		Hipospadias	1
Duodenal Diyafram	5	Kardiyak	1	0	1
		Down Sendromu	1
		Malrotasyon	1
		Özofagus atrezisi	1
Preduodenal Portal Ven	2	Kardiyak	1	0	2
		Malrotasyon	1
		Situs inversus abdominalis	1
Toplam	23		32	6	10
Jejunoileal
İleal atrezi	17	Kardiyak	1	0	1
Jejunal atrezi	12	Kolon atrezisi	2	2	0
İleal diyafram	2		0	0	0
Toplam	31		3	2	1
Genel Toplam	54		35	19

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komplikasyon gelişen 16 (%19) hastanın 9’unun (%56) ek anomalisi vardı; 6’sı prematüreydi (%37). Komplikasyonların 9’u nozokomiyal enfeksiyon, 4’ü adezyon ileusu, 2’si anastomoz ayrışması, 1’i anastomoz darlığıydı. Ameliyat sonrası 8 hasta (%15) eksitus oldu. Bunların 3’ünde birden fazla olmak üzere 5’inde (%62) ek anomali mevcuttu (2 kardiak anomali, 2 malrotasyon, birer kolon atrezisi, özofagus atrezisi, renal agenezi, anal atrezi ve Down Sendromu).

SONUÇ: Literatüre uygun olarak en sık eşlik eden anomali kardiak malformasyonlar ve Down Sendromu idi. Duodenal patolojilerin embriyolojik dönemin erken evrelerinde oluşmasına paralel olarak ek anomalilerle ilişkisinin yüksek olduğu ve prematüritenin daha sık eşlik ettiği saptandı. Ek anomalili hastalarda mortalite ve morbidite oranının daha yüksek olduğu görüldü. . Geç tanı alan hastaların tümünde parsiyel obstrüksüyon mevcuttu. Sepsis oranının yüksek olmasının atrezili barsakta bakteri translokasyonunun artmış olmasına bağlı olduğu düşünüldü