31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Introduction: We share our experience on children who underwent pediatric percutaneous nephrolitotomy (pedPNL) for renal stone.

Patients and methods: A total of 77 children who underwent pedPNL by the same pediatric urologist for renal stone between 2008 and 2012 were reviewed.

Results: Forty-seven were boy and 30 were girl. Mean age was 7.1 years; 7 patients were under 2 years of age, 20 were between 2 and 5, 32 were between 5 and 10, 18 were older than 10 years. pedPNL was performed on right kidney in 44 patients, left kidney in 31 and bilateral in 2 patients. The location of urinary stone was renal pelvis in 35 patients, renal pelvis and calices in 30, calices alone in 12. Mean stone size was 21 (14-37) mm. pedPNL access point was upper pole in 37 children, middle pole in 9, and lower pole in the remaining 31 children. The most frequently used catheter type was nephrostomy tube and Onen urinary drainage catheter. Postoperative complications were residual stone in 13 patients, failure in access to the kidney in 4, perirenal fluid collection in 3, and intraoperative bleeding in one patient. Due to these complications, open surgery was required in 4 patients, ESWL in 8, and URS in 3 patients.

Conclusions: pedPNL can be safely and successfully performed in any age group of children with appropriately selected renal stone when using appropriate materials in experienced hands. However, because pelvicaliseal system is relatively small and kidney is mobile in children, inappropriately selected cases, usage of inappropriate instruments by an inexperienced hand may increase the morbidity rate. Upper pole access is safe and has higher success of stone free rate in experienced hands. When compared commercially available standard nephrostomy tubes, Onen’s catheter increases postoperative life quality, while decreases morbidity that associated with postoperative residual stone.

Amaç: Çocuklarda pediatrik perkütan nefro-litotomi (pedPNL) yöntemi ile ameliyat edilen böbrek taşları konusundaki deneyimlerimizi paylaşmak.

Gereç ve yöntem: 2008-2012 yılları arasında böbrek taşı tanısıyla PNL uygulanan 77 çocuk değerlendirildi. 

Bulgular: Çocukların 47’si erkek, 30’u kızdı. Yaş ortalaması 7.1 yıldı. Bunların 27’si 5 yaşın altında, 32’si 5-10 yaş arasında ve 18’i 10 yaşından büyüktü. Çocukların 44’ünde sağ böbreğe, 31’inde sol böbreğe ve 2’sinde iki taraflı PNL uygulandı. Üriner taşın yerleşimi, olguların 35’inde renal pelvis, 30’unda pelvis+kaliks, 12’sinde kaliksti. Ortalama taş boyutu 21 (14-37) mm idi. PNL giriş yeri olguların 37’sinde üst pol, 9’unda orta pol ve 31’inde alt pol idi. En sık yerleştirilen kateter tipi nefrostomi ve Önen kateteriydi. Çocukların 13’ünde rezidü taş, 4’ünde böbreğe perkütan girişte başarısızlık, 3’ünde perirenal sıvı toplanması ve 1 olguda intraoperatif kanama gelişti. Rezidü taş nedeniyle 8’inde ESWL ve 3’ünde URS uygulanırken 4 olguda PNL girişinde başarısızlık nedeniyle reoperasyon yapıldı.

Sonuçlar: Uygun seçilmiş aletler ve yeterli deneyim ile doğru seçilmiş böbrek taşlı her yaş çocukta pedPNL güvenle ve yüksek başarı ile uygulanabilir. Ancak, çocuklarda üriner anatomi daha küçük ve böbrek daha mobil olduğu için; uygun seçilmeyen olgular, uygun olmayan enstrumanların kullanılması veya yetersiz deneyime bağlı agresif yanlış girişimsel işlem yapılması morbiditeyi belirgin arttırabilir. Deneyimli ellerde pedPNL için üst pol girişi güvenli ve taşsızlık başarı oranı daha yüksektir. PNL uygulanan olgularda mevcut nefrostomi kateterlerine kıyasla Önen kateteri hastanın postoperative yaşam konforunu belirgin arttırırken rezidü taşların morbidite riskini de belirgin azaltır.