31st Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Aim: To assess by measuring acute increase in plasma D-dimer levels in the differential diagnosis of acute testicular torsion and epididymo-orchitis in an experimental rat model. 
Materials-Methods: 30 Male Wistar rats were divided randomly into 5 groups. Rats were distributed equally  in all groups (n = 6). Group 1 - Sham Operation Group (4 hours), Group 2 - Acute Testicular Torsion Group:  Testicular torsion was performed by rotating the left  testis 720° extravaginal in a clockwise direction for 4 hours. Group 3 - Late Testicular Torsion Group: Testicular torsion was performed by rotating the left  testis 720° extravaginal in a clockwise direction for 72 hours. Group 4 Control Group: 0.1 ml  physiologic saline injected into the left ductus deferens and waited for 72 hours. Group 5 - Epididymitis Group: 0.1 ml of  E.coli solution (100,000 colonizings / ml) was injected to the left ductus deferens  and waited for 72 hours.  For all rats, blood samples were taken before and after the surgical procedure.  
Independent sample t-test and ANOVA were used for comparison of two and three independent groups, respectively
Results: Serum D-dimer levels  in acute testicular torsion (4 hours) (p = 0.002) and late testicular torsion groups were significantly increased compared with the sham group. However, there was no difference between acute and late torsion groups (p = 0.794). In the Epididymitis group, D-dimer levels were significantly increased compared with the control group. However, comparing D-dimer levels in  torsion and epididymitis groups, torsion groups increased significantly more (p = 0.042). 
Conclusion: The present study demonstrates that d-dimer levels were more increased in  acute and late experimental testicular torsion when compared to epididymo-orchitis and d-dimer levels may be used as a marker in the differential diagnosis. 
Key Words: Testicular torsion, epididymitis, d-dimer, rat model.  

Amaç: Deneysel sıçan modelinde plazma D-dimer düzeyleri akut artışı ölçülerek testis torsiyonu ve epididim-orşit akut ayırıcı tanısını değerlendirmek.

Gereç-Yöntem: 30 erkek Wistar sıçan rastgele 5 gruba ayrıldı. Tüm gruplara eşit (n=6) dağıtıldı. Grup 1- Sham Operasyonu Grubu (4 saat), Grup 2- Akut Testis Torsiyonu Grubu: Sol testise 720o ekstravajinal saat yönünde torsiyon uygulandı ve 4 saat beklendi. Grup 3- Geç Testis Torsiyonu Grubu: Sol testise 720o ekstravajinal saat yönünde torsiyon uygulandı ve 72 saat beklendi, Grup 4-Kontrol Grubu: Sol duktus deferense 0,1 ml. Serum Fizyolojik enjekte edildi ve 72 saat beklendi. Grup 5- Epididimit Grubu: Sol duktus deferense 0,1 ml. E.coli solüsyonu (100.000 coloni/ml) enjekte edildi ve 72 saat beklendi. Bütün sıçanlardan cerrahi işlem öncesi ve işlem sonrası kan alındı.

Independent sample t-testi ve ANOVA sırasıyla iki ve üç bağımsız grupların karşılaştırılması için kullanıldı.

Bulgular: Serum D-dimer düzeylerinin akut testis torsiyonu (4 saat) (p = 0.002)  ve geç testis torsiyonu gruplarında sham grubuna göre anlamlı derecede arttığı görüldü. Ancak,  akut ve geç torsiyon grupları arasında fark yoktu (p=0,794).

Epididimit grubunda D-Dimer seviyeleri kontrol grubuna göre anlamlı derecede yükselmişti.   Ancak, torsiyon gruplarıyla epididimit grubu kıyaslandığında D-Dimer seviyelerinin torsiyon gruplarında  anlamlı olarak daha fazla yükseldiği bulundu (p = 0.042).

Sonuç: Bu çalışma, deneysel akut ve geç testis torsiyonunda artan d-dimer düzeylerinin  deneysel epididim-orşite göre daha fazla artış gösterdiğini ve ayırıcı tanıda bir belirteç olarak kullanılabileceğini göstermiştir.  

Anahtar Kelimeler: Torsiyon, Epididimit, D-dimer, Sıçan modeli.