32nd Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Background: Chyothorax is collection of chyle from lymphatic ducts into the pleural space which may cause respiratory and immunologic morbidities and mortalities. This study aims to evaluate the patients with chylothorax.
Patients and methods: Through 2011-2014, hospital records of patients with chylothorax were reviewed. Patients were evaluated in terms of demographics, type of chylothorax, method of diagnosis, laboratory results, treatment and complications. 
Results: Total of 14 patients (7 boys, 7 girls) with a mean age of 21±49.7 months (0 days-14 years) were included. Majority of the patients had secondary chylothorax (12/14) due to cardiothoracic surgery (cardiac surgery-7, congenital diaphragmatic hernia-4, neurenteric cyst-1). Primary cases consisted of one case with lymphatic deficiency and another with congenital chylothorax. Secondary chylothorax developed on mean of 10.5±14.1 postoperative days. Chylothorax was on the left side in 10 patients and on the right side in 3. One patient had asynchronous bilateral chylothorax. The mean triglyceride level in pleural drainage fluids was 283±301 mg/dL, mean cell count was 1087±1007/mm3 and mean drainage was 75.5±81.1mL/kg/day . All patients were managed with tube thoracostomy and  total parenteral nutrition, and octretide with a mean maximum dosage of  33±32.1 mcg/kg/h for mean duration of 19 days except two patients with drainage of <20 mL. Two cases (persistent to conservative therapy-1, hemodynamically instable-1 ) required thoracic duct ligation. All patients were fed first with medium chain triglycerides and full enteral feeding was achieved on mean 18.3±10 days. Tube thoracostomy was ceased on mean of 20±14.2 days.
Conclusion: Especially following major cardiothoracic surgeries, chylothorax may develop and cause prolonged in-hospital stay and morbidities. High triglyceride levels in the pleural fluid is diagnostic and conservative treatment is successful in most patients. All patients should be monitored hemodynamically and immunologically. Thoracic duct ligation and partial pleurodesis seem efficient but rarely needed in complicated cases.

Giriş: Şilotoraks lenfatik sistemden plevral aralığa şilöz sıvı birikmesidir. Özellikle kardiotorasik operasyonlar sonrası görülen bu durum solunumsal ve immunolojik morbidite hatta mortaliteye neden olabilir. Bu çalışmada şilotoraks olgularının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Hastalar ve yöntem: 2011-2014 yıllarında kliniğimizde tedavi edilen şilotoraks tanılı olguların hastane kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Olgular demografi, şilotoraks tipi ve özelliği, tanı yöntemi, laboratuar analizi, tedavi yöntemi ve komplikasyon açılarından değerlendirildi.
Bulgular: Toplam 14 hastanın (7 kız, 7 erkek) yaş ortalaması 21±49,7 ay idi (0 gün-14 yaş). Olguların çoğunluğunu (12/14) sekonder şilotoraks olguları oluşturdu (7 kardiyak cerrahi sonrası,  4 konjenital diafragma hernisi  onarımı sonrası, 1 nöroenterik kist eksizyonu sonrası). Lenfatik yetmezlik ve konjenital şilotoraks  tanılı 1’er olguda cerrahi girişim öyküsü yoktu. Sekonder olgularda şilotoraks ortalama 10,5±14,1 postoperatif günde ortaya çıktı. On olguda sol, 3 olguda sağ, 1 olguda asenkron bilateral şilotoraks mevcuttu. Plöral sıvılarda ortalama trigliserid (TG) düzeyi 283±301 mg/dL, hücre sayısı ortalama 1087±1007/mm3, ortalama drenaj miktarı 75,5±81,1mL/kg/gün idi. Tüm olgulara torasentez sonrası tüp torakostomi ile kapalı sualtı drenajı ve total parenteral nütrisyon ile sıvı drenajı <20mL olan 2 hasta dışındakilere octreotid infüzyonu (ortalama en yüksek doz 33±32,1 mcg/kg/saat, ortalama süre 19 gün) uygulandı. Konservatif tedaviye yanıtsız ve komplikasyon (hipoglisemi, hipotansiyon) gelişen toplam 2 olguya duktus torasikus ligasyonu (toplam 3 seans)uygulandı. Tüm hastalarda beslenmeye orta zincirli yağ asidi ile başlandı, normal beslenmeye ortalama 18,3±10 günde geçildi. Toraks dreni süresi ortalama 20±14,28 gün idi.
Sonuç: Şilotoraks özellikle majör kardiyotorasik operasyonlar sonrası morbidite veuzamış hastane kalış süresini arttıran önemli bir sorundur. Plöral sıvıda yüksek TG değerleri tanıda belirleyicidir. Konservatif tedavi çoğunlukla yeterli olurken olgular mutlaka hemodinamik ve immunolojik bozukluk açısından yakından takip edilmelidir. Konservatif tedaviye dirençli yada komplikasyon durumlarında nadiren cerrahiye ihtiyaç duyulabilir, başarı için torakoskopik de uygulanabilen duktus torasikus ligasyonu ve ve parsiyel plöredezis yeterli gibi görünmektedir.