32nd Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association

Purpose: Evaluation of surgical and conservative treatment of the patients  in our clinic due to thoracic trauma.

Cases and Methods: Between the years 1985-2014 due to thoracic trauma treated 163 patients data (112 males, 51 females) were retrospectively analyzed . Age, type of trauma occurs, the type of injury, treatment, accompanying diseases, mortality and morbidity were evaluated.

Results:  The average age of the patients age of 6.9 years (15 days-17 years). The type of trauma was: traffic accidents in 103, in 13 penetrating stab injuries, falls in 39, 8 was formed as a result of firearm injuries. Penetrating injuries were In 21 of the cases (12.8%). Thoracic pathologies in the evaluation of patients who had lung contusion in 43, in 49 pneumothorax, hemopneumotorax in 28, hemothorax in 11, in 14 contusion+pneumothorax, in 7 hemothorax + contusion, in 11 hemopneumotorax + contusion. Rib fracture was in 33 patient, and in 17 cases one more.

To eighty patient applied tube thoracotomy. The average time of receipt of the tubes 7,1 (1-15 days) days. A total of 9 (5.5%) patients applied open surgery. Surgical lung laceration of what was done in 4, 3 ​​bronchial injury, one injury in the intercostal vessels and one pellet was found in the parenchyma. Associated injuries; 18 head injury, liver / spleen injury 25, 14 urogenital injuries, gastrointestinal perforation ​​7, 8 diaphragmatic injury, bone fracture, 31, V.Cava V.portae injury was present in 3 cases. A total of 10 (6.1%) patients died and mortality was dependent on the accompanying injury. In seven cases, the most common cause of death was head injury. No patients with isolated thoracic injuries died.

Conclusion: Mortality and morbidity rates in isolated thoracic injury is low. Most can be treated with conservative management. Mortality due to injuries of other organs are accompanying.

Amaç: Kliniğimizde toraks travması nedeni ile cerrahi ve konservatif tedavi uygulanan olguların değerlendirilmesidir.

Olgular ve Yöntem: 1985-2014 yılları arasında toraks travması nedeniyle tedavi edilen 163 olgunun  (112 erkek, 51 kız) kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Yaş, travmanın oluş şekli, yaralanmanın tipi, uygulanan tedavi, ek patolojiler, mortalite ve morbidite açısından değerlendirildi. Travma sonrası hemodinamik açıdan stabil tüm olgular akciğer grafisi ve/veya kontrastlı batın-toraks tomografisi, baryumlu pasaj grafisi ile değerlendirildi.

Bulgular: Olguların yaş ortalaması 6,9 yaş(15 gün-17 yaş) idi. Travma  olguların 103’ünde trafik kazası, 13’ununda delici-kesici aletle yaralanma, 39’ünde düşme, 8’ünde ateşli silahla yaralanma sonucu oluşmuştu. Olguların 21’inde(%12,8) penetran yaralanma mevcuttu. İlk değerlendirmede saptanan toraks patolojileri olguların 43’ünde akciğer kontüzyonu, 49’unda pnömotoraks, 28’inde hemopnömotoraks 11’inde hemotoraks, 14’ünde pnömotoraks+kontüzyon, 7’sinde hemotoraks+kontüzyon, 11’inde hemopnömotoraks+kontüzyon idi. Olguların 17’sinde birden fazla olmak üzere 33’ünde kot fraktürü vardı.

Seksendört olguya tüp torakostomi uygulandı. Tüplerin alınma zamanı ortalama 7,1(1-15 gün) gündü. Toplam 9(%5,5) olguya açık cerrahi uygulandı. Cerrahi yapılanların 4’ünde akciğer laserasyonu, 3’ünde bronş yaralanması, 1’inde interkostal damar yaralanması ve 1’inde parankimde saçma tanesi saptandı. Eşlik eden yaralanmalar; kafa yaralanması 18, karaciğer/dalak yaralanması 25, ürogenital yaralanma 14, gastrointestinal perforasyon 7, diyafragma yaralanması 8, kemik fraktürü 31, v.kava-v.porta yaralanması 3 olguda mevcuttu.

Toplam 10(%6,1) olgu kaybedildi ve mortalite eşlik eden organ yaralanmalarına bağlıydı. Yedi olguda kafa yaralanması en sık ölüm nedeniydi. İzole toraks yaralanması olan hiçbir olgu kaybedilmedi.

Sonuç: İzole toraks yaralanmalarında mortalite ve morbidite oranı düşüktür. Konservatif yaklaşımla çoğu tedavi edilebilir. Mortalite eşlik eden diğer organ yaralanmalarına bağlıdır.