40th Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association Congress

B Altundal, H Deliağa, O Işık, E Özçakır, M Kaya

University of Health Sciences, Faculty of Medicine, Department of Pediatric Surgery

Aim

Pneumomediastinum (PM) refers to air trapping in mediastinum, which can be spontaneous (SPM) or secondary (trauma, mechanical ventilation, etc.-ScPM ). The diagnosis in children is rare and underestimated. PM, manifested by dyspnea, cough, chest pain, and subcutaneous emphysema (SE). There is a lack of evidence to optimize the management of PM. We aim to discuss clinical characteristics and optimal management of PM in our clinical practices.

Methods

This study was a retrospective analysis of 19 patients diagnosed with PM between 2010 and 2023 at our clinic. The data about demographics, signs, etiology, diagnosis, and treatment approaches were investigated.

Results

Out of the 19 patients, 70.6% were boys and the age range was from 1 to 17 years. Ten patients had SPM while nine had ScPM. Chest pain was the most common symptom for SPM (47%), followed by SE (23.5%), dyspnea (23.52%), and tachypnea (11.7%). Hamman’s sign was present in 11.7%. Trauma (n:5), esophageal injury (n:4), and pneumonia (n:1) were the trigger factors in patients with ScPM. SE (n:8) was the most relevant sign in ScPM. Diagnoses were confirmed by chest X-ray and computerized thorax tomography and one patient was evaluated by esophagography. There was no leakage. Bedside echocardiography demonstrates poor visualization in three patients with SPM. All patients were treated conservatively through oxygen, painkillers, and antibiotics, and oral intake was stopped by monitoring vital signs. One patient required chest tube insertion into mediastinum for air removal. The median length of stay was 3.4 days for patients with SPM and 8.4 days for ScPM.

Conclusion

According to our clinical experience, the underlying cause is usually unclear in patients with PM, chest pain, SE, and dyspnea are the most common findings. However there are no conditions such as tension PM and tamponade, it can be treated conservatively.

B Altundal, H Deliağa, O Işık, E Özçakır, M Kaya

Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Bursa Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Bursa

Amaç

Pnömomediastinum (PM), kendiliğinden (spontan, SPM) veya altta yatan (travma, mekanik ventilasyon vb.) bir nedene bağlı (sekonder, ScPM) gelişen mediastende serbest hava görülmesidir. Çocuklarda nadir görülür ve bu tanı hafife alınmaktadır. PM; nefes darlığı, öksürük, göğüs ağrısı, cilt altı amfizemi (CAA) ile kendini gösterir. PM tedavisi konservatif ve altta yatan nedenler ile ilgilidir. İyi huylu bir seyir bildirilmiş olmasına rağmen, PM yönetimi için herhangi bir fikir birliği veya standardizasyon geliştirilmemiştir. Bu çalışmada, Klinik uygulamalarımızda PM'nin klinik özelliklerini ve optimal yönetimini tartışmayı amaçlıyoruz.

Yöntem

Bu çalışma 2010-2023 yılları arasında, kliniğimizde PM tanısı alan 19 hastanın geriye dönük değerlendirilmesidir. Demografik özellikler, bulgular, etyoloji, tanı ve tedavi ile ilgili veriler araştırılmıştır.

Bulgular

Ondokuz hastanın %70,6 ’sı erkekti ve yaş aralığı 1-17 yıl arasındaydı. 10 hastada SPM, 9 hastada ScPM vardı. Göğüs ağrısı, spontan pnömotoraks için en sık görülen semptomdu (%47). Takiben CAA (%23,5), dispne (%23,5) ve takipne (%11,7) izlendi. Hamman’ın işareti %11,7’sinde mevcuttu. Travma (n:5), özofagus hasarı (n:4), ve kardiyomiyopati zemininde pnömoni (n:1) ScPM’u oluşturan etiyolojik faktörlerdi. CAA (n:8) ScPM’da en sık saptanan bulgu idi. Tüm hastalarda tanı için akciğer grafisi ve bilgisayarlı toraks tomografisi kullanıldı. Bir hastaya özofagografi çekildi. Kaçak saptanmadı. Hasta başı yapılan ekokardiyografi 3 hastada zayıf görüntüleme şeklinde raporlandı. Tüm hastalar; vitallerin yakın takibi, oral alımın kesilmesi ve immobilizasyon ile izlendi. Oksijen desteği, ağrı kesici ve antibiyotiklerle konservatif olarak tedavi edildiler. Bir hastada PM drenajı için medistene toraks tüpü yerleştirildi. Ortalama yatış süresi SPM’li hastalarda 3,4 gün, ScPM’lu hastalarda 8,4 gündü.

Sonuç:PM’lu hastalarda altta yatan nedenin ortaya konulması gereklidir. Göğüs ağrısı, CAA ve dispne en sık bulgudur. Tansiyon pnömotoraks ve tamponadın olmadığı durumlarda konservatif yaklaşım ile tedavi edilebilirler.