EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 12
RISK FACTORS PREDICTING POSTOPERATIVE ANASTOMOTIC LEAK IN ESOPHAGEAL ATRESİA- TRACHEOESOPHAGEAL FISTULA PATIENTS
AE Boztaş Demir, AD Payza, A Oral
University of Health Sciences Dr. Behcet Uz Child Disease and Surgery Training and Research Hospital, Department of Pediatric Surgery, Izmir,
Aim: Overall incidence of anastomotic leak after primary repair of esophageal atresia/tracheoesophageal fistula (EA/TEF) is 16,7%. However major leaks only consist 5% of them. The aim of the study is to evaluate predicting risk factor indicators for anastomotic leak in EA/TEF patients.
Methods: Total number of 152 patients operated and followed in our clinic between 2000-2020 with esophageal atresia/tracheoesophageal fistula (EA/TEF) were retrospetcively reviewed. Patients were analyzed for demographic information and basic clinical data, information about disease characteristics and operation, postoperative period. Factors that may affect development of anastomotic leak were evaluated by Student’s T test an chi-square test.
Results: 52% of patients were male and 48% of them were female. The mean birth weight was 2509 ± 653 gr. All of patients opereted via thoracotomy. The incidence of anatomotic leak after EA/TEF operation was 21%. 24,6% of patients had long gap atresia (≥2cm). Presence of prematurity and preoperative mechanical ventilation were found to be statistically significant risk factors(p<0,05). On the contrary, major congenital heart disease, esophageal gap length, birth weight, concomitant syndormes and birth weight/gap length ratio are not significant risk factors (p>0,05).
Conclusion:Prematurity and need for preoperative mechanical ventilation are predictos of anastomotic leak after primer repair of EA/TEF. Patients with these risk factors postoperative follow-up is important in terms of anastomotic leak control and follow-up planning.
ÖZOFAGUS ATREZİSİ-TRAKEOÖZOFAGEAL FİSTÜL OLGULARINDA ANASTOMOZ KAÇAĞINI ÖNGÖREN RİSK FAKTÖRLERİ
AE Boztaş Demir, AD Payza, A Oral
Sağlık Bilimleri Üniversitesi Dr. Behçet Uz Çocuk Hastalıkları ve Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, İzmir
Amaç: Özofagus atrezisi/trakeoözofageal fistülün (EA/TÖF) olgularında primer onarımı sonrası anastomoz kaçağı insidansı %16,7 olarak bildirilmiştir. Ancak klinik olarak anlamlı büyük kaçaklar bunların yalnızca %5’ini oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, ÖA/TÖF olgularında primer onarım sonrası anastomoz kaçağı gelişimi için risk faktörlerinin değerlendirilmesidir.
Yöntem:2000-2020 yılları arasında kliniğimizde özofagus atrezisi/trakeoözofageal fistül (ÖA/TÖF) nedeniyle ameliyat edilen ve takip edilen toplam 152 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastalar demografik bilgiler ve temel klinik veriler, hastalık özellikleri ve operasyon hakkında bilgiler, postoperatif dönem açısından analiz edildi. Anastomoz kaçağı gelişimini etkileyebilecek faktörler Student-T testi ve Ki kare testi ile değerlendirildi.
Bulgular: Hastaların %52'si erkek, %48'i kız idi. Ortalama doğum ağırlığı 2509 ± 653 gr idi. Hastaların tamamı torakotomi ile opere edildi. ÖA/TÖF operasyonundan sonra anastomoz kaçağı %21 oranında görüldü. Hastaların %24,6'sında uzun aralıklı atrezi (≥2cm) vardı. Prematüre varlığı ve preoperatif mekanik ventilasyonuygulanmış olması istatistiksel olarak anlamlı risk faktörleri olarak bulundu(p<0,05). Bunun aksine majör doğumsal kalp hastalığı varlığı, özofagus uçları arası mesafe uzunluğu, doğum ağırlığı, eşlik eden sendromlar ve doğum ağırlığı/ özofagus uçları arası mesafe oranı istatistiksel olarak anlamlı risk faktörleri olarak saptanmadı (p>0,05).
Sonuç: Prematürite ve preoperatif mekanik ventilasyon ihtiyacı, ÖA/TÖF nedeni ile opere edilen hastalarda primer onarımından sonra anastomoz kaçağını öngörmede anlamlı risk faktörleri olarak bulunmuştur. Bu risk faktörlerine sahip hastalarda anastomoz kaçağı kontrolü ve postoperatif takip planlaması açısından gerekli izlem planlarının erken dönemde yapılması önemlidir.