EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 51
The Difficult Decision in Testicular Torsion: Atrophy and Follow-up Insufficiency After Orchiectomy or Orchiopexy
İlayda Ser 1, Gökçe Karlı 2, Mesut Demir 1, Meltem Kaba 1, Ceylan Hamzaoğlu 1, Nihat Sever 1, Abdullah Yıldız 1, Çetin Ali Karadağ 1
1 University of Health Sciences,Hamidiye Etfal City Hospital, Department of Pediatric Surgery, İstanbul
2 Health Sciences University, Şişli Hamidiye Etfal SUAM, Pediatric Urology Departmant, Istanbul
Aim:The absence of objective criteria for viability assessment during testicular torsion surgery makes surgical decisions subjective. In this study, we aimed to analyze the long-term follow-up of cases that underwent orchiopexy despite clear signs of severe intraoperative ischemia, evaluating both the natural course of these cases and the challenges in their management.
Materials and Methods:We retrospectively reviewed cases underwent scrotal exploration with a preliminary diagnosis of testicular torsion between January 2017-December 2022 at our center. The study group consisted of patients whose testicular viability was highly suspicious during surgery but who ultimately underwent orchiopexy. These patients were evaluated based on postoperative physical examination and scrotal ultrasonography (USG) findings.
Results:Testicular torsion was diagnosed in 49 of 64 explored cases; orchiopexy was performed in 18(28%) of these, despite severe ischemia. Only 9 (50%) of these 18patients could be regularly followed long-term. Of the remaining 9 patients, 9 never attended follow-up or had a USG, and 4 completely abandoned follow-up after the initial control USG. All 9 regularly followed cases showed significant volume loss and decreased vascularity (atrophy) in the testis. Of these 9 patients who received an indication for orchiectomy clinically, only 1 (11%) accepted the recommended surgery.
Conclusion:Atrophy is frequently observed in testes that undergo orchiopexy despite severe intraoperative ischemia. Although guidelines don't support orchiectomy solely for the presence of atrophy, symptomatic conditions such as pain, mass effect, infection,or cosmetic concerns are accepted indications for orchiectomy. Therefore, the surgical decision shouldn't be based solely on intraoperative impression but should be individualized considering the patient's potential for long-term follow-up and the availability of objective evaluation. Patients experienced delays in the torsion process leading to ischemic necrosis and also demonstrated non-compliance in the follow-up period. Our study provides real-world data to the literature, addressing the gaps concerning follow-up difficulties, patient non-compliance, and uncertainties in decision-making processes.
Testis Torsiyonunda Zorlu Karar: Orşiektomi veya Orşiopeksi Sonrası Atrofi ve Takip Yetersizliği
İlayda Ser 1, Gökçe Karlı 2, Mesut Demir 1, Meltem Kaba 1, Ceylan Hamzaoğlu 1, Nihat Sever 1, Abdullah Yıldız 1, Çetin Ali Karadağ 1
1 Sağlık Bilimleri Üniversitesi Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, İstanbul
2 Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Üroloji Kliniği, İstanbul
Amaç: Testis torsiyonu ameliyatında canlılık değerlendirmesinde kullanılan objektif kriterlerin yokluğu, cerrahi kararları subjektif hale getirmektedir. Bu çalışmada, peroperatif ciddi iskemi bulgularına rağmen orşiopeksi uygulanan olguların uzun dönem takibini analiz ederek hem bu olguların doğal seyrini hem de yönetim zorluklarını değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2017 – Aralık 2022 tarihleri arasında testis torsiyonu ön tanısıyla skrotal eksplorasyon uygulanan olgular retrospektif olarak incelendi. Peroperatif canlılığı ciddi şüpheli görülen ancak orşiopeksi yapılan hastalar çalışma grubunu oluşturdu. Bu hastalar postoperatif muayene ve skrotal ultrasonografi (USG) bulguları açısından değerlendirildi.
Bulgular: 64 olgunun 49’unda testis torsiyonu saptandı; bunların 18’inde (%28) ciddi iskemiye rağmen orşiopeksi uygulandı. Bu hastalardan yalnızca 9’u (%50) uzun dönem düzenli izlenebildi. Geriye kalan 9 hastanın 5'i hiç kontrole gelmedi veya USG yaptırmadı, 4' ise ilk kontrol USG’den sonra takibi tamamen bıraktı. Düzenli takip edilen 9 olgunun tümünde, testiste belirgin volüm kaybı ve vasküler azalma (atrofi) saptandı. Klinik olarak orşiektomi endikasyonu konulan bu dokuz hastadan sadece 1'i (%11) önerilen cerrahiyi kabul etti.
Sonuç: Peroperatif ciddi iskemi bulgularına rağmen orşiopeksi uygulanan testislerde atrofi gelişimi sık gözlenmektedir. Kılavuzlar, tek başına atrofi varlığında orşiektomi gerekliliğini desteklemese de ağrı, kitle etkisi, enfeksiyon veya kozmetik kaygılar gibi semptomatik durumlar orşiektomi endikasyonu olarak kabul edilir. Bu nedenle cerrahi karar yalnızca peroperatif izlenime değil, hastanın uzun dönem izlenebilirliğine ve objektif değerlendirme imkânlarına göre bireyselleştirilmelidir. Hastalar torsiyon sürecinde gecikme ile iskemik nekroza maruz kaldıkları gibi takip sürecinde de uyumsuzluk göstermişlerdir. Çalışmamız, takip zorlukları, hasta uyumsuzluğu ve karar süreçlerindeki belirsizlikleri ortaya koyarak literatürdeki bu boşluğa sahadan veri sunmaktadır.