EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 75
Comparison of the Outcomes of Children With and Without Antireflux Surgery During Congenital Hiatal Hernia Repair
Servet Melike Akıncı, Özlem Boybeyi, Tutku Soyer
Hacettepe University Faculty of Medicine Department of Pediatric Surgery
Aim: To compare outcomes of children with and without anti-reflux surgery during congenital hiatal hernia (CHH) repair.
Methods: The demographic, clinical features, surgical treatment, and outcomes of children operated on CHH between 2005–2024 were evaluated retrospectively.
Results: Twenty children (median age: 16 months; male-to-female ratio: 13:7) were included. Type-1 and Type-3 CHH (n=8 each,40%) were the most common, whereas Type-2 and Type-4 were reported in three cases. 60% (n=12) of cases had symptoms of gastroesophageal reflux (GER) and were documented on preoperative imaging. Patients with GER had significantly higher rates of failure to thrive (p=0.04), persistent cough (p=0.01) and dysphagia (p=0.003). Anti-reflux surgery during CHH repair was performed in 70% (n=14) of cases, including 88% of Type-1, 63% of Type-3, and 50% of Type-2 cases. A comparison of postoperative outcomes revealed no significant difference between patients with and without anti-reflux surgery regarding postoperative persistent cough, recurrent infections, early late dumping syndrome, need for proton pump inhibitors, wound infections, bowel obstruction, surgical complications, and recurrence (p>0.05). Recurrence occurred in 6 cases (30%), including 4 with and 2 without anti-reflux surgery. Recurrence most commonly observed after CHH repair in Type-1 (n=4, 67%). Recurrence wasnot associated with age at diagnosis (p>0.05), but was significantly more common in males (p=0.036), with no differences in clinical features or postoperative outcomes (p>0.05).
Conclusion: Anti-reflux surgery during CHH repair had similar postoperative outcomes in patients without anti-reflux surgery. Recurrence is not a rare complication after surgery and mostly seen in male patients with type-1 CHH.
Konjenital Hiatal Herni Onarımı Sırasında Antireflü Cerrahisi Uygulanan ve Uygulanmayan Çocukların Sonuçlarının Karşılaştırılması
Servet Melike Akıncı, Özlem Boybeyi, Tutku Soyer
Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı
Amaç: Konjenital hiatal herni (KHH) onarımı sırasında antireflü cerrahisi uygulanan ve uygulanmayan çocukların sonuçlarının karşılaştırılması amaçlandı.
Yöntem: 2005–2024 yılları arasında KHH nedeniyle opere edilen çocukların demografik ve klinik özellikleri, cerrahi tedavi yaklaşımları ve sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi.
Bulgular: Toplam 20 çocuk (medyan yaş: 16 ay; erkek/kız oranı: 13:7) çalışmaya dahil edildi. En sık görülen tipler Tip-1 ve Tip-3 KHH idi (her biri n=8, %40); Tip-2 ve Tip-4 ise toplam üç vakada saptandı. Olguların %60’ında (n=12) gastroözofageal reflü (GÖR) semptomları mevcuttu ve preoperatif görüntüleme ile belgelendi. GÖR’lü hastalarda yetersiz kilo alımı (p=0,04), inatçı öksürük (p=0,01) ve disfaji (p=0,003) oranları anlamlı olarak daha yüksekti. Antireflü cerrahisi, KHH onarımı sırasında vakaların %70’ine (n=14) uygulandı; bu oran Tip-1’de %88, Tip-3’te %63 ve Tip-2’de %50 idi. Postoperatif sonuçlar karşılaştırıldığında, antireflü cerrahisi yapılan ve yapılmayan hastalar arasında postoperatif inatçı öksürük, tekrarlayan enfeksiyonlar, erken-geç dumping sendromu, proton pompa inhibitörü kullanımı, yara enfeksiyonu, barsak obstrüksiyonu, cerrahi komplikasyonlar ve nüks açısından anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Toplam altı hastada (%30) nüks gelişti; bunların dördü antireflü cerrahisi yapılan, ikisi yapılmayan gruptaydı. Nüks en sık Tip-1 KHH onarımı sonrası gözlendi (n=4, %67). Nüks gelişimi tanı yaşıyla ilişkili bulunmazken (p>0,05), erkek hastalarda anlamlı düzeyde daha sık izlendi (p=0,036). Klinik özellikler ve postoperatif sonuçlar açısından gruplar arasında fark saptanmadı (p>0,05).
Sonuç: KHH onarımı sırasında uygulanan antireflü cerrahisi, uygulanmayan olgularla benzer postoperatif sonuçlara sahiptir. Cerrahi sonrası nüks nadir olmayan bir komplikasyondur ve çoğunlukla Tip-1 KHH’ye sahip erkek hastalarda görülmektedir.