TÇCD 2025 42nd Annual Congress of Turkish Pediatric Surgical Association Congress

Nihan Sağsöz, Tuba Dikmen Gülser, Özgür Çağlar

Ankara Etlik City Hospital, Department of Pediatric Surgery

Introduction:

Esophageal perforation is a rare condition in the neonatal period but carries a high risk of morbidity and mortality. Most cases arise due to mechanical trauma from orogastric tubes. This report presents two cases of iatrogenic esophageal perforation in premature infants.

Case Presentation:

Case 1: A 1-day-old intubated female infant born at 25 weeks and weighing 940 grams was referred to pediatric surgery after a control chest X-ray revealed pneumothorax and an atypically placed orogastric tube. Contrast material administered through the orogastric tube was seen spreading to the right hemithorax, leading to a diagnosis of iatrogenic esophageal perforation. The orogastric tube was removed, and oral feeding was discontinued. Tube thoracostomy was performed to decompress the thorax. A contrast-enhanced X-ray performed after 24 hours of closed oral observation revealed no leakage. The orogastric tube was reinserted and enteral feeding was resumed. The patient was monitored conservatively and recovered without complications.

Case 2: A 12-day-old male infant born at 27 weeks weighing 1020 grams was evaluated due to intolerance to enteral feeding initiated while on mechanical ventilation and developing oxygen saturation decline. A chest X-ray revealed an atypical placement of the orogastric tube and opacity in the right hemithorax, suggesting esophageal perforation. The orogastric tube was removed. The patient was monitored conservatively with antibiotic treatment and started enteral feeding on the 10th day. The patient recovered without complications.

Conclusion:

Although rare, neonatal esophageal perforation can cause serious morbidity and mortality in premature and low birth weight infants. Clinical findings are nonspecific and may include apnea, respiratory distress, and pneumothorax. Direct and contrast-enhanced radiographs are usually sufficient for diagnosis. Early diagnosis, careful clinical evaluation, and appropriate conservative management can lead to successful outcomes without the need for surgery.

Nihan Sağsöz, Tuba Dikmen Gülser, Özgür Çağlar

Ankara Etlik Şehir Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği

Giriş:

Özofagus perforasyonu, yenidoğan döneminde nadir görülmekle birlikte, yüksek morbidite ve mortalite riski taşımaktadır. Bu olguların çoğu, orogastrik tüplerin mekanik travmasına bağlı olarak ortaya çıkar. Burada iatrojenik özofagus perforasyonu nedeniyle takip edilen iki prematüre olgunun sunulması amaçlanmıştır.

Olgu Sunumu:
Olgu 1: 25 haftalık, 940 gram doğan 1 günlük entübe kız bebek, çekilen kontrol akciğer grafisinde pnömotoraks ve atipik yerleşimli orogastrik tüp olduğu fark edilerek çocuk cerrahisine danışıldı. Orogastrik tüpten verilen kontrast maddenin sağ hemitoraksa yayılımı görülerek, iatrojenik özofagus perforasyonu tanısı konuldu. Orogastrik tüp çıkarılıp, oral beslenmesi kesildi. Tüp torakostomi ile toraks dekompresyonu sağlandı. 24 saatlik oral kapalı izlem sonrası yapılan kontrastlı grafide kaçak saptanmadı. Orogastrik sonda yeniden takılarak enteral beslenmeye geçildi. Hasta konservatif olarak izlendi ve komplikasyonsuz iyileşti.

Olgu 2: 27 haftalık 1020 gram doğan 12 günlük erkek bebek, entübe olarak izlenmekteyken başlanan enteral beslenmeyi tolere edememesi ve gelişen oksijen saturasyon düşüklüğü nedeniyle değerlendirildi. Çekilen akciğer grafisinde orogastrik tüpün atipik yerleşimli olması ve sağ hemitoraksta opasite izlenmesi üzerine özofagus perforasyonu düşünüldü. Orogastrik tüp çekildi. Antibiyotik tedavisi eşliğinde konservatif olarak izlenen hasta, 10. günde enteral beslenmeye başlandı. Hasta komplikasyonsuz iyileşti.

Sonuç:

Neonatal özofagus perforasyonu nadir görülmekle birlikte, prematüre ve düşük doğum ağırlıklı bebeklerde ciddi morbidite ve mortaliteye yol açabilir. Klinik bulgular özgül olmayıp apne, solunum sıkıntısı, pnömotoraks şeklinde olabilir. Tanı için genellikle direkt ve kontrastlı grafiler yeterlidir. Erken tanı, dikkatli klinik değerlendirme ve uygun konservatif yönetim ile cerrahiye gerek kalmadan başarılı sonuçlar elde edilebilir.