2nd National Pediatric Burns Congress

GİRİŞ VE AMAÇ: Yanık, çocuklarda travmaya bağlı ölümlerin en önemli nedenlerinden biridir. Bu çalışmanın amacı, çocuk yanık yoğun bakım ünitemizde exitus olan hastaları irdelemek ve sonuçlarını tartışmaktır. 

MATERİYAL METOD: 2005 Ocak- 2013 Mart tarihleri arasında yanık nedeni ile çocuk yoğun bakımımıza kabul edilen ve exitus olan olguların kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Hastalar yaş, cinsiyet, yanık etkeni, yanık yüzdesi, transport şartları, yapılan cerrahi girişimler, kültür sonuçları ve ölüm nedenleri açısından değerlendirildi. 

BULGULAR: 2005 Ocak- 2013 Mart tarihleri arasında yanık nedeni ile hastanemize 3047 hasta başvurdu. Bu hastaların 758’ i yoğun bakım ünitemizde yatarak izlendi ve kabul edilen olguların 10’u exitus (%1,31) oldu. Olguların altısı erkek, dördü kızdı, ortalama yaş 6,8 (1–16) yıl, ortalama yanık yüzdesi %58 (%30–95), ortalama başvuru zamanı 5,3 (1–31 gün) gündü. Hastaların olguların altısında yanık etkeni alev yanığıydı, bu olguların dördünde inhalasyon yanığı da eşlik ediyordu. Diğer dört hasta ise sıcak sıvı yanığı nedeni ile başvurmuştu.  Hastaların %80’ i (n=8) ünitemize uçak ambulans ile transport edilmişti ve bunların yarısı (n=5) başvuru sırasında entübe idi. Hastalar ortalama 14,3 (1–49) günde kaybedildi. Ölüm nedeni; beş olguda sepsis, dört olguda inhalasyon yanığı, bir olguda aspirasyon pnömonisi idi. Sepsis nedeni ile kaybedilen beş olgunun ikisinde kan kültüründe pseudomonas aeroginosa, bir olguda acinetobacter baumannii, bir olguda pseudomonas aeroginosa ile birlikte acinetobacter baumannii, diğer bir olguda ise klebsiella pnömonia izole edildi. 

SONUÇ: Yanık olgularında sepsis ve inhalasyon yanıkları tüm çabalara rağmen hala en sık ölüm nedenleridir. Antibiyotiklere dirençli mikroorganizmaların yanık ünitelerinde kolonizasyonu, kültür verileri elde edilemeden hastaların kliniğinin hızlı bozulması ve inhalasyon yanıklarında tanı için bronkoskopinin rutin kullanılmaması önemli etkenler olarak dikkat çekmektedir.