II. National Pediatric Urology Congress

F Akbıyık, Z Akış, MN Azılı, E Şenel, E Mambet, Z Livanelioğlu, H Atayurt, T Tiryaki

Ankara Child Health and Diseases, Hematology Oncology Training and Research Hospital Department of Pediatric Surgery

Aim:  Obstructive megaureter, generates 10% of cases with prenatal hydronephrosis. With the increasing cases of prenatal diagnosis, monitoring and treatment of the patients with obstructive megaureter  changes in the last two decades have seen. In our clinic, patients treated surgically with the diagnosis of obstructive Megaureter presenting the results of treatment and follow-up will be discussed in the light of the literature.

 Materials and methods:Between the years 2005-2010 with a diagnosis of obstructive Megaureter the current 18 cases of surgical intervention, hospital records were retrospectively reviewed. Referred to our clinic, all patients were determined Megaureter, USG, VCUG, renal scintigraphy was performed in. Patients had no reflux, the ureters also were evaluated with IVP necessarily After all of these studies were diagnosed with obstructive Megaureter. Cases were diagnosed with obstructive megaureter increasing renal pelvic diameter, decreased renal function and 1.3 cm in the ureter diameter on the  requirements for surgical intervention was the diameter of the ureter.

 Results:Six girls and 13 boys in total 18 cases were evaluated retrospectively. The average age of the patients 3 months-7 years of age was 2.01 years. In three cases, the right ureter, the left ureter in 14 cases, one patient had bilateral obstruction. Investigating the cause of hydronephrosis detected by prenatal diagnosis of 10 cases were received. Applying for one patient because of enuresis, eight case studies were diagnosed because of recurrent urinary tract infection. Two case of ureterocele accompanied by determining and in a case of renal and ureteral stones were found at the lower end on the same side.

One patient had a solitary kidney. One had a solitary kidney, the other case was in urosepsis was the first treatment option temporary ureterocutanestomy case. 15 Hendren type case with open surgery after cystoscopy after reduction of diameter of the ureter, ureteroneocystostomy in a case when the ureterovesical junction were enlarged with a balloon dilatatörü. Only two of 16 patients during cystoscopy narrow catheter is inserted into the ureter catheter has not passed the mouth of the ureter fourteen cases.

 Discussion   Primary obstructive megaureter is a rare urinary system anomaly. There is no consensus on its threapy as yet.  Monitoring is controversial  especially on cases recognized  by antenatal hydronephrosis.   Although it has been stated that they can be followed by placing a double j stent, it has not been possible to place an endoscopic stent in majority  of the cases in our series. In such cases a temporary ureterocutaneostomy is performed when required and conducting an ureteroneocystostomy by reducing the diameter of the ureter is the suitable option over one year age.

F Akbıyık, Z Akış, MN Azılı, E Şenel, E Mambet, Z Livanelioğlu, H Atayurt, T Tiryaki

Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Cerrahisi Kliniği

Amaç Obstrüktif megaüreter prenatal hidronefroz saptanan olguların %10’nu oluşturur. Prenatal tanılı olguların  artmasıyla birlikte obstrüktif megaüreterli olguların izlemi ve tedaviside son yirmi yılda değişiklikler  görülmektedir.  Kliniğimizde obstrüktif megaüreter tanısı ile cerrahi girişimde bulunulan  olgular sunularak tedavi sonuçları ve izlemleri literatür bilgileri ışığında tartışılacaktır.

Gereç ve Yöntemler  2005-2010 yılları arasında obstrüktif megaüreter tanısı ile cerrahi girişde bulunulan 18 olgu hastane kayıtlarından geriye dönük olarak değerlendirildi. Megaüreter saptanarak kliniğimize  yönlendirilen tüm olgulara USG, VCUG, Renal sintigrafi incelemesi yapıldı. Reflü saptanmayan olgularda mutlaka IVP ile üreterler ayrıca değerlendirilmeye çalışıldı. Obstrüktif megaüreter tanısı tüm  bu incelemeler yapıldıktan sonra konuldu. Obstrüktif megaüreter tanısı ile izlenen olgularımızda  artan renal pelvis çapı, azalan renal fonksiyon ve 1,3 cm’nn üzerine çıkan üreter çapı cerrahi müdahale için  aranan şartlar oldu.

Sonuçlar Altı kız, 13 erkek toplam 18 olgu  geriye dönük olarak değerlendirmeye alındı. Olguların yaşları 3 ay-7 yaş ortalama 2,01 yaş idi. Üç olguda  sağ üreter, 14 olguda sol üreterde, bir olguda ise bilateral  obstrüksiyon saptandı. 10 olgumuz prenatal saptanan hidronefroz nedeni ile araştırılırken tanı aldı. Bir olgumuz enürezis nedeni ile başvururken, sekiz olgumuz tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu nedeni ile yapılan araştırmalarda tanı aldı. İki olgumuzda üreteroselin eşlik ettiği belirlenirken bir olgumuzda ise aynı tarafta renal ve üreter alt ucunda taş  saptandı. Bir olguda soliter böbrek mevcuttu. Biri soliter böbrekli, diğeri ürosepsiste olan bir olgumuz olmak üzere iki olgumuzda ilk tedavi seçeneği geçici üreterokutanestomi oldu. 15 olgumuz sistoskopi sonrası açık cerrahi girişim ile Hendren tipi üreter çapı azaltıldıktan sonra,  üreteroneosistostomi yapılırken bir olgumuzda üreterovezikal bileşke balon dilatatörü ile genişletilerek izlendi. Sistoskopi sırasında 16 olgudan sadece ikisinde dar olan üretere kateter  yerleştirilirken ondört olguda darolan üreter ağzından kateter geçmedi.

Tartışma Primer obstrültif megaüreter ender karşılaşılan üriner sistem anomalisidir. Tedavisinde  halen görüş birliği  oluşmamıştır. Özellikle antenatal hidronefroz ile tanınan olgularda izlem tartışmalıdır. Endoskopik olarak JJ  stent takılarak  izlenebileceği  ifade edilsede serimizdeki olguların çoğunda endoskopik stent yerleştirmek mümkün olmamıştır. Bu tür olgularda gerekli olduğunda geçici üreterokutanestomi yapılırken bir yaşın üzerinde üreter çapını azaltarak üreteroneosistostomi yapılması uygun seçenektir.