7. National Pediatric Urology Congress

A Genç, Hİ Tanrıverdi, H Çayırlı, C Taneli

Celal Bayar University, Medical Faculty, Dept. of Pediatric Surgery, Division of Pediatric Urology, Manisa

Aim:Involuntary and uncontrolled bladder contractions are defined as overactive bladder(OAB) and the classical treatment of OAB is anticholinergic drug therapy. A new therapeutic method is transcutaneous electrical nerve stimulation(TENS) is rarely used as a first line treatment in OAB. In the present study, we evaluate the family’s preferences between TENS and anticholinergic drug treatments.

Materials and methods: Between January2016-May2016, 20cases with the diagnosis of idiopathic overactive bladder are recruited in the study. Before and after treatment all cases have completed the lower urinary tract symptom score and voiding frequency volume chart. Constipation was evaluated by Bristol stool scale. Anticholinergic drug treatment and TENS treatment are explained in detail to the families and treatment decision was made by the families. The results of the first 10cases who decide to use anticholinergic drugs and 10cases who decide to use TENS treatment were evaluated retrospectively. Oxybutinin0.4 mg/kg 3/daily were used as anticholinergic treatment protocol. A total of20 parasacral TENS sessions, 30min 3times per week.   Frequency was 10Hz and intensity 60-110msec in TENS protocol.

Results: The therapeutic effects of the anticholinergic group was observed at the first month, whereas the effects of the TENS treatment was seen at the first week. Anticholinergic drug side effects were seen in 20%of the group. The most frequent side effects were flushing, heat intolerance, dry mouth, and constipation. No side effects were seen in TENS group. Discontinuing the therapy was 12%in anticholinergic group and no drop outs were observed in the TENS group. 

In TENS group 50%of the patients performed the TENS sessions at home by themselves. TENS group patients came to their follow-up visits regularly than the anticholinergic drug group. Constipation is frequently seen in overactive bladder which results extra problems in treatment. In the present study, constipation was the 3rd frequently seen side effect in anticholinergic therapy group. Patients who used anticholinergic drugs need extra increased laxatives, whereas 50%of the TENS patients decreased the laxative drug dosage.  Because the anticholinergic drugs has constipation side effects, patients constipation complaints were further increased, whereas TENS treatment additionally improved constipation symptoms of the patients. 

Conclusion: We believe that the decision should be given by the families after detailed information about the benefits and side effects of the anticholinergic drug therapy or the TENS therapy in overactive bladder in children. We observed that this approach also increases the patient compliance to the treatments.

A Genç, Hİ Tanrıverdi, H Çayırlı, C Taneli

Celal Bayar Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Çocuk Ürolojisi Bilim Dalı, Manisa

Amaç:Çocuklarda istemsiz ve kontrol edilemeyen mesane kontraksiyonları olarak tanımlanan aşırı aktif mesanenin(AAM) klasik tedavi yöntemi, antikolinerjik ilaç tedavisidir. Yeni bir yöntem olan transkutanöz elektriksel sinir stimülasyonu(TENS) ender olarak tedavide ilk seçenek olarak uygulanmaktadır. Bu çalışmada, AAM’de tedavi tercihinin aileye bırakılmasının sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Gereç ve yöntem:Ocak 2016-Mayıs 2016 tarihleri arasında idiopatik aşırı aktif mesane tanısı konulan 20 olgu çalışmaya alınmıştır. Tüm olgularda tedavi öncesi ve sonrasında alt üriner sistem semptom skoru ve işeme sıklığı hacim çizelgeleri doldurulmuştur. Kabızlık Bristol kaka ölçeği ile değerlendirilmiştir. AAM tedavisinde kullanılan antikolinerjik ilaç ve TENS tedavisi yöntemlerinin tüm etkileri ayrıntılı olarak hastalara açıklandıktan sonra, tedavi tercihi ailelere bırakılmıştır. Antikolinerjik ilaç tedavisini tercih eden 10 olgu ile, TENS tedavisini tercih eden 10 olgu retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Antikolinerjik tedavi olarak oxybutinin 0.4mg/kg’dan 3 eşit dozda verilmiştir. TENS tedavisi ise parasakral bölgeden, haftada 3gün, günde 30dakikalık seanslarla, toplam 20seans şeklinde uygulanmıştır. Frekans 10Hz, İntensite 60-110msec. olarak ayarlanmıştır. 

Bulgular:Antikolinerjik tedavi grubunda birinci ayda etkinin başladığı görülürken, TENS grubunda ilk haftadan sonra etkinin başladığı saptanmıştır. Antikolinerjik ilaç grubunda yan etki görülme sıklığı %20’dir. En sık görülen yan etkiler;  yüz kızarması, ateş basması, ağız kuruluğu ve kabızlıktır. TENS grubunda hastaların hiçbirinde yan etki görülmemiştir. Antikolinerjik tedavi grubunda tedaviyi bırakma %12 oranındayken, TENS grubunda tedaviyi bırakan hasta yoktur. TENS grubunda olguların %50’si tedaviyi evde kendileri uygulamıştır. TENS grubunda kontrollere zamanında gelme belirgin olarak daha yüksektir. AAM’ye çoğu zaman kabızlık eşlik ederek tedaviyi zorlaştırmaktadır. Çalışmamızda antikolinerjik tedavi grubunda kabızlık üçüncü sıklıkla görülen yan etkidir. Antikolinerjik ilaç tedavisi alanlar laksatif ihtiyacının arttığını belirtilirken, TENS tedavisi alanların %50’si laksatif dozunu azalttığını bildirmişlerdir. Antikolinerjik ilaçlar yan etki olarak konstipasyona neden olduğundan kabızlık sorununu arttırırken, TENS tedavisi kabızlık tedavisine de katkı sağlamıştır.

Sonuç:Çocuklarda AAM’de, tedavide antikolinerjik ilaç ve TENS yönteminin yararları ve yan etkileri açıklanarak tedavi seçiminin ailelere bırakılmasının, hasta uyumunu artıran bir yaklaşım olduğunu düşünmekteyiz.