EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 49
The Role of Biomarkers in Determining Surgical Indications and Follow-up of Congenital Ureteropelvic Junction Obstruction
Necmettin Akpınar 1, Turan Yıldız 1, Kubilay Gürünlüoğlu 1, Hasan Ateş 1, Zeynep Küçükakçalı 2, Sevgi Demiröz Taşolar 3
1 Inonu University Faculty of Medicine Department of Pediatric Surgery
2 Inonu University Faculty of Medicine Department of Biostatistics and Medical Informatics
3 Department of Radiology, İnönü University, Faculty of Medicine
Aim: In this study, we aimed to evaluate the potential roles of various biomarkers (serum total thiol, urinary NGAL, TNF-α, TGF-β, Vanin-1) in disease staging, determining surgical indications, and postoperative follow-up in pediatric patients diagnosed with congenital ureteropelvic junction obstruction (UPJO).
Methods: A prospective study included 64 pediatric patients diagnosed with UPJO between 2019 and 2022. Patients were grouped according to the SFU staging system and treatment plan. Biomarker levels were measured using the ELISA method from serum and urine samples. Preoperative and 6-month postoperative biomarker levels were compared in patients who underwent surgery.
Results: Serum total thiol levels were found to be significantly higher in the SFU Grade 4 and surgical groups (p=0.023 and p=0.0339). Urinary NGAL levels also showed a significant increase in the surgical group and in patients with advanced stage disease (p=0.0017 and p=0.007). TNF-α and TGF-β levels did not show significant differences between groups. Vanin-1 levels significantly increased after surgery (p=0.008), and the AUC value in ROC analysis was found to be 0.864 (cut-off: 1.15; 100% specificity, 66.7% sensitivity).
Conclusion: Serum total thiol and urinary NGAL levels stand out as biomarkers associated with disease severity and surgical necessity, while Vanin-1 may be a potential follow-up tool for assessing the postoperative recovery process. It is considered that these biomarkers should be evaluated as non-invasive tools that can support clinical decisions in diagnosis, treatment, and follow-up processes.
Konjenital Üreteropelvik Bileşke Darlığının Cerrahi Endikasyonların Belirlenmesi ve Takibinde Biyobelirteçlerin Yeri
Necmettin Akpınar 1, Turan Yıldız 1, Kubilay Gürünlüoğlu 1, Hasan Ateş 1, Zeynep Küçükakçalı 2, Sevgi Demiröz Taşolar 3
1 İNÖNÜ ÜNİVERSİTESİ ÇOCUK CERRAHİ ANABİLİMDALI
2 İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Biyoistatistik ve Tıp Bilişimi Anabilim Dalı
3 İnönü Üniversitesi Tıp Faültesi Radyoloji Anabilim Dalı
Amaç: Bu çalışmada, konjenital üreteropelvik bileşke darlığı (ÜPBD) tanılı çocuk hastalarda çeşitli biyobelirteçlerin (serum total thiol, idrar NGAL, TNF-α, TGF-β, Vanin-1) hastalık evresi, cerrahi endikasyonların belirlenmesi ve postoperatif takipteki potansiyel rollerinin değerlendirilmesi amaçladık.
Yöntem : 2019–2022 yılları arasında ÜPBD tanısı alan 64 pediatrik hasta prospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Hastalar SFU evrelemesine ve tedavi planına göre gruplandırıldı. Serum ve idrar örneklerinden biyobelirteç düzeyleri ELISA yöntemiyle ölçüldü. Cerrahi uygulanan hastalarda preoperatif ve postoperatif 6. ay biyobelirteç düzeyleri karşılaştırıldı.
Bulgular: Serum total thiol düzeyleri, SFU Grade 4 ve cerrahi grupta anlamlı şekilde yüksek saptandı (p=0,023 ve p=0,0339). İdrar NGAL düzeyleri de cerrahi grupta ve ileri evre hastalarda anlamlı artış gösterdi (p=0,0017 ve p=0,007). TNF-α ve TGF-β düzeyleri gruplar arasında anlamlı farklılık göstermedi. Vanin-1 düzeyleri, cerrahi sonrası anlamlı şekilde arttı (p=0,008) ve ROC analizinde AUC değeri 0,864 olarak bulundu (cut-off: 1,15; %100 özgüllük, %66,7 duyarlılık).
Sonuç: Serum total thiol ve idrar NGAL düzeyleri, hastalık şiddeti ve cerrahi gereksinimi ile ilişkili biyobelirteçler olarak öne çıkarken, Vanin-1 cerrahi sonrası iyileşme sürecini değerlendirmede potansiyel bir takip aracı olabilir. Bu biyobelirteçlerin tanı, tedavi ve takip süreçlerinde klinik kararları destekleyebilecek non-invaziv araçlar olarak değerlendirilmesi gerektiği düşünülmektedir.