PEDURO 2025 15. National Pediatric Urology Congress

Abdullah Burak Sevinç, Sertaç Hancıoğlu, Berat Dilek Demirel, Burak Sarı, Beytullah Yağız

Ondokuz Mayız University department of Pediatric Surgery And Division Of Pediatric Urology

Although Glenn-Anderson reimplantation is a well-known technique for correction of ureterovesical junction anomalies, it’s not the most popular one. The major reason is that every patient are not good candidates for it. Here we present our limited experience with pneumovesicoscopic Glenn-Anderson technique. A total of 24 patients (36 ureters) are enrolled in the study (12 boys and 12 girls) with 12 unilateral and 12 bilateral ureters. Mean age of the patients was 73,208 ± 9,284 years. Mean duration of surgery was 120 ± 8,039 minutes in unilateral cases and 171,416 ± 5,571 minutes in bilateral cases. Original technique was performed in 21 ureters while a combination with Politano-Leadbetter technique was performed in the rest 15. Indications of surgery were vesicoureteral reflux (n=15), megaureter (n=6), and bladder diverticulum (n=3). One patient needed a redo reimplantation for residual VUR and procedure was regarded successfull in %95,833 of patients (1/24 patient) and %97,222 of ureters (1/36 ureters) within a median follow up duration of 17 months (3-50). Distal tunnel advancement technique described by Glenn and Anderson is an anatomical and relatively less demanding technique with lower complication rates. Major disadvantage is the limited length of the submucosal tunnel which makes the patient selection critical. Cranially located ureters, conditions that don’t require long tunnel and combination with Politano-Leadbetter technique may serve as proper indications. Pneumovesicoscopy may provide additional benefits of better tissue exposure, magnification, lesser tissue trauma and pain.

Abdullah Burak Sevinç, Sertaç Hancıoğlu, Berat Dilek Demirel, Burak Sarı, Beytullah Yağız

Ondokuz Mayıs Üniversitesi Çocuk Cerrahisi AD ve Çocuk Ürolojisi BD

Glenn-Anderson reimplantasyonu, üreterovezikal bileşke anomalilerinin düzeltilmesinde kadim ve anatomik bir teknik olmasına rağmen, en popüler yöntem değildir. Bunun başlıca nedeni, her hastanın bu teknik için uygun aday olmamasıdır. Bu çalışmada pnömoveziskopik Glenn-Anderson tekniği ile ilgili sınırlı deneyimimizi sunuyoruz.

Çalışmaya toplam 24 hasta (36 üreter) dahil edilmiştir (12 erkek ve 12 kız). Hastaların 12’si tek taraflı, 12’si ise çift taraflıydı. Hastaların ortalama yaşı 73,208 ± 9,284 ay, ameliyat süresi tek taraflı olgularda ortalama 120 ± 8,039 dakika, çift taraflı olgularda ise 171,416 ± 5,571 dakika idi. Orijinal teknik 21 üreterde uygulanmış, kalan 15 üretere ise Politano-Leadbetter tekniği ile kombinasyon halinde uygulanmıştı. Cerrahi endikasyonlar vezikoüreteral reflü (n=15), megaüreter (n=6) ve mesane divertikülü (n=3) idi. Bir hastada persistan VUR (vezikoüreteral reflü) nedeniyle tekrar reimplantasyon gerekmiştir. Ortanca 17 aylık (3-50 ay) takip süresi içinde hastaların %95,833’ünde (23/24 hasta) ve üreterlerin %97,222’sinde (35/36 üreter) başarı sağlanmıştır.

Glenn ve Anderson tarafından tanımlanan distal tünel ilerletme tekniği, anatomik olarak avantajlı ve ve daha kolay bir yöntemdir ve komplikasyon oranları düşüktür. En büyük dezavantajı, submukozal tünelin sınırlı uzunlukta olmasıdır ki bu da hasta seçimini kritik hale getirir. Kraniyal yerleşimli üreterler, uzun tünel gerektirmeyen durumlar ve Politano-Leadbetter tekniği ile kombinasyon uygun endikasyonlar olarak sıralanabilir. Pnömoveziskopi, daha iyi görüş, büyütme, daha az doku travması ve daha az ağrı gibi ek faydalar sağlayabilir.