EN
TÜRKÇE
Oral Presentation - 5
Comparison of Pelvic Floor Functionality and Clinical Response According to the Frequency of Nocturnal Enuresis in Children
Ece Zeynep Saatçi 1, Melis Unal 2, Tuğçe Oskay 2, Tuğba Kurt 2, Dilara Damla Kalın 2, Halil Tuğtepe 3
1 Marmara University, Faculty of Health Sciences, Department of Physiotherapy and Rehabilitation
2 Uropelvic Solutions, Pelvic Floor Rehabilitation Center, Istanbul, Turkey
3 Tugtepe Pediatric Urology and Surgery Clinic, Istanbul, Turkey
Introduction:Bladder control during sleep involves pelvic floor muscle(PFM) activation, which inhibits the detrusor muscle.In nocturnal enuresis(NE), this reflex arc may be disrupted, causing insufficient detrusor inhibition and PFM activation.This retrospective study aimed to compare PFM functional status, activation, rehabilitation session numbers, and alarm response weeks in children experiencing different frequencies of NE within a single night.
Methods:The study included 82 children:38 in Group-A(NE once per night) and 44 in Group-B(NE twice or more per night).PFM rehabilitation sessions were terminated upon a complete response per ICCS criteria.PFM activation was assessed via surface electrodes with a NeuroTrac-MyoPlusPro4 ,and function was evaluated through external palpation of external anal sphincter by physiotherapist.The groups were statistically compared in terms of PFM activation parameters, functional muscle assessment, alarm response time, and total number of rehabilitation sessions.
Results:Physical and demographic characteristics were similar between groups(p>0.05).In Group-A, PFM function was overactive in 21,underactive in 10, functional in 7. In Group-B, it was overactive in 17,underactive in 13,functional in 10, and non-functional in 1. No significant differences were observed between groups in PFM activation parameters,alarm response weeks, or rehabilitation session numbers (p>0.05)(Table 1).
|
Parameters |
Group-A |
Group-B |
p |
|
PFM Work Average(µV) |
6.96±3.64 |
7.38±4.16 |
0.752 |
|
PFM Work Average Deviation(%) |
32.99±9.65 |
36.64±10.92 |
0.088 |
|
PFM Work Maximum Voluntary Contraction |
35.41±11.03 |
35.08±8.45 |
0.734 |
|
Alarm response weeks(n) |
2.13±2.58 |
2.27±2.04 |
0.398 |
|
Rehabilitation session(n) |
9.47±3.47 |
10.14±3.93 |
0.438 |
Conclusion:The frequency of enuresis isn't directly associated with PFM function, muscle activation, response time to alarm therapy, or number of rehabilitation sessions. These findings highlight the need for individualized treatment approaches in NE that consider not only muscle performance but also the child's neuromotor and behavioral characteristics.
Çocuklarda Noktürnal Enürezis Sıklığına Göre Pelvik Taban Fonksiyonelliği ve Klinik Yanıtın Karşılaştırılması
Ece Zeynep Saatçi 1, Melis Unal 2, Tuğçe Oskay 2, Tuğba Kurt 2, Dilara Damla Kalın 2, Halil Tuğtepe 3
1 Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü
2 Uropelvic Solutions, Pelvik Taban Rehabilitasyon Merkezi, İstanbul, Türkiye
3 Tuğtepe Çocuk Ürolojisi ve Cerrahisi Kliniği, İstanbul, Türkiye
Amaç: Uyku sırasında mesane kontrolü, detrusor kasının inhibisyonunu sağlayan pelvik taban kaslarının (PTK) aktivasyonu ile gerçekleşir.Noktürnal enüreziste (NE) bu refleks arkı bozulabilir; bu durum yetersiz detrusor inhibisyonu ve yetersiz PTK aktivasyonuna neden olabilir.Bu retrospektif çalışmada, bir gece içinde farklı sıklıkta enürezis yaşayan çocuklarda PTK fonksiyonel durumu, aktivasyonu, çocukların rehabilitasyon seans sayısı ve alarm yanıt haftalarının karşılaştırılması amaçlandı.
Yöntem: Çalışmaya 82 çocuk dahil edildi:Grup A’da (gecede bir kez NE) 38 , Grup B’de (gecede iki veya daha fazla NE) 44 çocuk yer aldı. PTK rehabilitasyon seansları, ICCS kriterlerine göre tam yanıt alınana kadar sürdürüldü.PTK aktivasyonu, yüzeyel elektrotlar kullanılarak NeuroTrac-MyoPlusPro4 cihazı ile değerlendirildi. PTK fonksiyonu ise fizyoterapist tarafından eksternal anal sfinkterin palpasyonu ile değerlendirildi. Gruplar, PTK aktivasyon parametreleri, fonksiyonel kas değerlendirmesi, alarm yanıt süresi ve toplam rehabilitasyon seans sayısı açısından istatistiksel olarak karşılaştırıldı.
Bulgular:Fiziksel ve demografik özellikler gruplar arasında benzerdi (p>0.05). Grup A'da PTK fonksiyonu 21 çocukta aşırı aktif, 10’unda az aktif, 7’sinde fonksiyoneldi. Grup B'de ise PTK fonksiyonu 17 çocukta aşırı aktif, 13’ünd az aktif, 10’unda fonksiyonel ve 1’inde fonksiyonsuzdu. PTK aktivasyon parametreleri, alarm yanıt haftaları ve rehabilitasyon seans sayıları açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0.05) (Tablo 1).
|
Parametere |
Grup A |
Grup B |
p |
|
PTK Kasılma Ortalaması(µV) |
6,96±3,64 |
7,38±4,16 |
0,752 |
|
PTK Kasılma Ortalama Deviasyonu (%) |
32,99±9,65 |
36,64±10,92 |
0,088 |
|
PTK Kasılma Maksimum İstemli Kontraksiyonu |
35,41±11,03 |
35,08±8,45 |
0,734 |
|
Alarm tepki haftası (hafta sayısı) |
2,13±2,58 |
2,27±2,04 |
0,398 |
|
Rehabilitasyon seans sayısı |
9,47±3,47 |
10,14±3,93 |
0,438 |
Sonuç: Enürezis sıklığının PTK fonksiyonu, kas aktivasyonu, alarm tedavisine yanıt süresi ve rehabilitasyon seans sayısı ile doğrudan ilişkili değildir. Bulgular, NE tedavisinde yalnızca kas performansına değil, çocuğun nöromotor ve davranışsal özelliklerini de dikkate alan bireyselleştirilmiş yaklaşımların gerekliliğini ortaya koymaktadır.