IV. National Pediatric Urology Congress

Aim: Patients with chronic renal failure (CRF) present with bladder dysfunction with low capacity, low compliance and detrusor overactivity, reducing their life quality.  However, the effect of peritoneal dialysis (PD) on CRF-induced bladder dysfunction is not explained yet. We aimed to elucidate the effect of CRF and PD on bladder function in a rat model.

Materials and methods: Male Wistar albino rats (8-week-old) were randomized to 3 groups: Sham-operated control (n=6), uremic (n=8), uremic with PD (n=8) groups. Uremia, produced using 5/6 nephrectomy, was confirmed by BUN and creatinine levels on 14^th day. PD was performed by instillation of 20 ml of 4.25% dextrose twice daily via a silicone catheter introduced into the abdominal cavity. After 4 weeks of PD, 24-hour urine samples were collected and rats were decapitated. Contraction and relaxation function of bladders was studied in organ baths, while malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) levels were measured  in the  kidney and bladder samples.

Results: Bladders of uremic rats demonstrated increased contractile (CCh) and relaxation (isoproterenol) responses as compared to control rats (p<0.05-0.001). Both responses in the PD-treated uremic rats, however, were similar to those of the control bladders.  Induction of CRF in non-treated rats, increased renal and bladder MDA levels and reduced GSH levels (p<0.05-0.001), while PD significantly reduced the MDA levels and replenished the GSH contents of both tissues.

Conclusion: Peritoneal dialysis, which ameliorates end-stage renal injury, also appears to alleviate the oxidative injury of the bladder and normalizes the overactive muscular function of the bladder. 

Giriş ve Amaç: Kronik böbrek yetmezliği (KBY) olan hastalarda hayat kalitesi düşük kapasiteli, düşük kompliyanslı, detrusor aşırı aktivitesi bulunan mesane disfonksiyonu nedeniyle azalmaktadır. Periton diyalizinin KBY’ye bağlı mesane disfonksiyonu üzerine etkisi net değildir. Bu çalışmada amacımız sıçan modelinde, PD ve KBY’nin mesane üzerine etkilerini incelemektir.

Materyal ve Metod: 8 haftalık erkek Wistar albino sıçanlar randomize olarak üç gruba ayrıldı: Sham-cerrahi geçiren kontrol grubu [n=6], üremik grup [n=8] ve PD’li üremik grup. Üremi, 5/6 nefrektomi ile sağlandı ve 14. günde alınan BUN ve kreatinin düzeyleri ile doğrulandı. PD’i karın boşluğuna yerleştirilen silikon kateter aracılığı ile günde iki kere %4.25’lik dekstrozdan 20ml verilmesi ile sağlandı. 4 haftalık sürenin sonunda, 24 saatlik idrar biriktirildikten sonra sıçanlar dekapite edildi. Organ banyosunda mesane kasılması ve gevşemesi ölçüldü. Böbrek ile mesaneden alınan örneklerde malondialdehid [MDA] ve glutation [GSH] değerleri ölçüldü.

Bulgular: Üremik olan sıçanlardan alınan örnekler kontrol grubu ile karşılaştırıldığında mesane kasılma [CCh] ve gevşeme [isoproterenol] yanıtlarının artmış olduğu görüldü (p<0.05-0.001).  PD alan üremik sıçanlar ile kontrol grubu karşılaştırıldığında ise, anlamlı bir fark saptanmadı. Tedavi edilmeyen KBY oluşturulan sıçanlarda artmış böbrek ve mesane MDA düzeyleri ve azalmış GSH düzeyleri saptandı (p<0.05-0.001). PD alan sıçanlarda MDA düzeylerinde anlamlı düşüş, GSH düzeylerinde de anlamlı artış saptandı.

Sonuç: Periton diyalizi, son-dönem böbrek hasarını düzeltmekle birlikte mesanedeki oksidatif hasarı azaltmakta ve overaktif kas fonskiyonunu normale getirmektedir.